مهسا بهمنی؛ زهرا جهان بخشی
چکیده
پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) بر کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی برگزار شد. روش پژوهش به لحاظ گردآوری داده‌ها از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل کلیه کودکان پیشدبستانی و مادران آنها ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) بر کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی برگزار شد. روش پژوهش به لحاظ گردآوری داده‌ها از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل کلیه کودکان پیشدبستانی و مادران آنها در سال 99-98در شهرستان گنبدکاووس بود. 50 کودک پیشدبستانی از طریق روش نمونهگیری خوشه‌ای که نمرات بالاتر از نمره برش را در پرسشنامه پرخاشگری کودکان پیشدبستانی واحدی (1387) کسب نمودند، از 3 مرکز پیشدبستانی انتخاب شدند درنهایت نمونه اصلی پژوهش شامل 20 زوج مادر-کودک بود و مقیاس رابطه والد-کودک پیانتا (1994) را تکمیل نموده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گذاری شدند. محتوای جلسات، بسته‌ی آموزشی بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک مطابق با الگوی لندرث است که در 10 جلسه 2 ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک به‌طور معناداری (p <0/05)، موجب بهبود کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش معناداری در پرخاشگری کل (p <0/01) شد. با توجه به تفاوت معنی‌دار بین گروه آزمایش و کنترل میتوان از بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) به‌عنوان روش درمانی مؤثر برای بهبود تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان استفاده کرد.
امیرحسین اکبری؛ بهرامعلی قنبری هاشم آبادی؛ محمد جواد اصغری ابراهیم آباد؛ مریم آزادگان مهر
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توحید درمانی بر بهبود نارسایی کنش‌های اجرایی و کاهش پرخاشگری مجرمین زندانی مبتلا به اختلال شخصیت بود. روش پژوهش شبه آزمایشی است که در آن از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. روش پژوهش حاضر جامعه موردمطالعه‌ی این پژوهش مردان زندانی یکی از واحدهای مشاوره زندان مرکزی شهر مشهد ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی توحید درمانی بر بهبود نارسایی کنش‌های اجرایی و کاهش پرخاشگری مجرمین زندانی مبتلا به اختلال شخصیت بود. روش پژوهش شبه آزمایشی است که در آن از طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. روش پژوهش حاضر جامعه موردمطالعه‌ی این پژوهش مردان زندانی یکی از واحدهای مشاوره زندان مرکزی شهر مشهد بودند (408 نفر). از میان آنها 30 نفر که ملاک‌های ورود را دارا بودند، به‌صورت در دسترس به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) گمارده شدند و در پایان مداخله داده‌های 21 نفر (12 نفر گروه آزمایش و 9 نفر گروه کنترل) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. ابزارهای پژوهش حاضر پرسشنامه چند محوری شخصیتی میلون 3، مقیاس نارسایی کنش‌های اجرایی بارکلی و پرسشنامه پرخاشگری بأس و پری بود. داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان داد که توحید درمانی منجر به بهبود در کنش‌های اجرایی و کاهش پرخاشگری شد؛ بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش میتوان بیان کرد که توجه به مشکلات روان‌شناختی زندانیان امری ضروری است و توحید درمانی میتواند در بهبود مشکلات روان‌شناختی زندانیان نقش زیادی داشته باشند.
شهرام واحدی؛ نرگس صادقپور
چکیده
تشخیص و درمان مشکلات رفتاری-هیجانی کودکان در سال‌های پیش دبستانی امکان بهبود آن را افزایش می‌دهد. یکی از شایع‌ترین مشکلات رفتاری کودکان خردسال که موجب مراجعه به مراکز بهداشت روانی می‌گردد، پرخاشگری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی می‌باشد. در این تحقیق از طرح چند خط پایه‌ای ...
بیشتر
تشخیص و درمان مشکلات رفتاری-هیجانی کودکان در سال‌های پیش دبستانی امکان بهبود آن را افزایش می‌دهد. یکی از شایع‌ترین مشکلات رفتاری کودکان خردسال که موجب مراجعه به مراکز بهداشت روانی می‌گردد، پرخاشگری است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی می‌باشد. در این تحقیق از طرح چند خط پایه‌ای تک آزمودنی استفاده شد. در طرح مذکور مشاهده یا اندازه‌گیری را در فواصل زمانی در مورد یک واحد که ممکن است فرد یا گروهی از افراد باشد، به کار برده شد. مرحله اول این طرح (A) که خط پایه و مرحله دوم(B)، مرحله مداخله است. پس از اتمام مرحله مداخله، مرحله پیگیری انجام می‌شود و نتایج مشاهدات این مرحله به‌دنبال مرحله دوم رسم می‌شود. آزمودنی‌های تحقیق حاضر را 5 کودک پرخاشگر از مراکز پیشدبستانی تشکیل می‌دادند که آزمودنی‌ها 4 پسر و 1 دختر بودند. در تحلیل داده‌های پژوهش، از تحلیل دیداری و ترسیم نمودار استفاده شد. در تحلیل دیداری، تغییرات حاصل از مداخله براساس سطح، روند و تغییرپذیری مشاهدات، بررسی و تفسیر شد. نتایج به دست آمده از میانگین کل کودکان در مرحله خط‌پایه، مداخله، و پیگیری و نیز اندازه اثر مشاهده شده برای کل کودکان و نتایج تحلیل دیداری، نشان داد که نقاشی‌درمانی اثر بالایی بر کاهش پرخاشگری کودکان پیشدبستانی داشته است. بنابراین، نقاشی درمانی بر کاهش علایم پرخاشگری کودکان پیشدبستانی تأثیر داشته است.
سمیه کهریزی؛ خدا مراد مؤمنی؛ آسیه مرادی
دوره 5، شماره 18 ، تابستان 1393، ، صفحه 111-135
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی شنبازی درمانی، بر کاهش پرخاشگری/بیشفعالی کودکان پیشدبستانی شهرستان کرمانشاه انجام شد. روش تحقیق: روش مطالعه، تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و روش آماری آن تحلیل کوواریانس چند متغیره است. جامعه آماری مطالعه کلیه کودکان 7-5 ساله دارای پرخاشگری/بیشفعالی شهر کرمانشاه ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی شنبازی درمانی، بر کاهش پرخاشگری/بیشفعالی کودکان پیشدبستانی شهرستان کرمانشاه انجام شد. روش تحقیق: روش مطالعه، تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و روش آماری آن تحلیل کوواریانس چند متغیره است. جامعه آماری مطالعه کلیه کودکان 7-5 ساله دارای پرخاشگری/بیشفعالی شهر کرمانشاه و روش نمونهگیری تصادفی ساده بود. ابتدا از میان مناطق سه گانه شهر کرمانشاه، شش مهد کودک( از هر منطقه دو مهد کودک) به تصادف انتخاب شد. 54 کودک دارای اختلال پرخاشگری/بیشفعالی شناسایی شدند. سپس بر اساس شرایط ورود و خروج از مطالعه، 30 کودک( 10 دختر و 20 پسر) به عنوان گروه نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه اختلال رفتاری راتر فرم معلم( 1967) در مرحله پیش آزمون- پس آزمون و یک ماه بعد از پایان مداخله توسط مربیان تکمیل شد. کودکانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت ده جلسه هفتگی (45 دقیقه در هفته) در فعالیت شنبازی درمانی به صورت انفرادی شرکت داده شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که شنبازی درمانی اثر معنیداری بر کاهش پرخاشگری/بیشفعالی کودکان گروه آزمایشی در مقایسه با کودکان گروه کنترل دارد. چنین دستاوردی در پیگیری یک ماه حفظ شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت شن بازی درمانی میتواند در کاهش اختلال رفتاری کودکان مؤثر واقع شود و بر ضرورت کاربرد شن بازی درمانی به منظور کاهش پرخاشگری/بیشفعالی و افزایش سلامت روانی در کودکان دارای این اختلال تأکید شد.
فاطمه شورچی گلنکدری؛ فریده حسین ثابت
چکیده
مقدمه: ناتوانی در کنترل و مهار پرخاشگری و فقدان تاب آوری از موضوعاتی است که نوجوانان با آن درگیرند. برای پاسخ به این نیاز آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق به آنها ارائه گردید. روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 نفر از دانش آموزان دختر نوجوان به صورت تصادفی و خوشه‌ای چندمرحلهای ...
بیشتر
مقدمه: ناتوانی در کنترل و مهار پرخاشگری و فقدان تاب آوری از موضوعاتی است که نوجوانان با آن درگیرند. برای پاسخ به این نیاز آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق به آنها ارائه گردید. روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 نفر از دانش آموزان دختر نوجوان به صورت تصادفی و خوشه‌ای چندمرحلهای انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. قبل و بعد از آموزش و 10 هفته بعد از اتمام آموزش پرسشنامه پرخاشگری «باس و پری » و مقیاس تاب آوری «کونر و دیویدسون » اجرا شد. نتایج: داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری کلی و نیز تمام مؤلفههای آن در گروه آزمایشی کاهش یافته است که تا زمان پیگیری نیز ادامه داشت. میزان تابآوری نیز افزایش داشت. به نظر میرسد آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق برای کاهش پرخاشگری و افزایش تاب آوری در نوجوانان مفید است از این رو میتوان این آموزش را در مدارس و دیگر مراکز آموزشی جهت ارتقای سطح تاب آوری و نیز کاهش پرخاشگری به کار برد. نمونههای بزرگتر و متنوعتر به فهم بهتر سودمندی این شیوه مداخله کمک خواهد کرد.
ناصر یوسفی
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنادرمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. روش: جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 90 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند، با استفاده از فهرست تجدید نظر شده نشانه های ...
بیشتر
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنادرمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب دانشجویان صورت گرفت. روش: جامعه تحقیق شامل کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه کردستان بود که از این جامعه 90 دانشجو به شیوه تصادفی انتخاب شدند، با استفاده از فهرست تجدید نظر شده نشانه های مرضی SCL-90-R دروگاتیس، 1975 و مصاحبه تشخیصی تکمیلی بر مبنای DSM IV-R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنی ها تعیین شدند و به تصادف در سه گروه 30 نفری (گروه شناخت درمانی مذهب محور، معنادرمانگری و گواه) قرار گرفتند، با استفاده از مقیاس SCL-90-R میزان پرخاشگری، افسردگی و اضطراب آزمودنی ها، در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری اندازه گیری شد، یافته: نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری نشان داد که روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنادرمانگری در کاهش نشانگان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی موثرند و اثر آنها در مرحله پیگیری ماندگار است، همچنین نتایج پژوهش نشان داد، بین دو روی آورد شناخت درمانی مذهب محور و معنادرمانگری در کاهش اضطراب و پرخاشگری تفاوت معناداری وجود ندارد، اما روی آورد شناخت درمانی مذهب محور در کاهش افسردگی موثرتر از معنا درمانگری بود
حسن شفیعی؛ مجید صفاری نیا
چکیده
پژوهش حاضر به موضوع خودشیفتگی، عزت نفس و پرخاشگری در نوجوانان می پردازد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودشیفتگی، عزت نفس و پرخاشگری و مقایسه آن در نوجوانان دختر و پسر صورت گرفت، 258 نوجوان (124 پسر و 134 دختر) 18-14 ساله با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند، پرسشنامه های شخصیت خودشیفته (NPI-16) ...
بیشتر
پژوهش حاضر به موضوع خودشیفتگی، عزت نفس و پرخاشگری در نوجوانان می پردازد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودشیفتگی، عزت نفس و پرخاشگری و مقایسه آن در نوجوانان دختر و پسر صورت گرفت، 258 نوجوان (124 پسر و 134 دختر) 18-14 ساله با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند، پرسشنامه های شخصیت خودشیفته (NPI-16) عزت نفس و پرخاشگری بر روی نمونه اجرا گردید، به منظور تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون T مستقل استفاده گردید، نتایج این پژوهش نشان دادکه بین خودشیفتگی و متغیرهای عزت نفس و پرخاشگری رابطه مثبت و بین عزت نفس و پرخاشگری رابطه معکوس معناداری وجود دارد، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که عزت نفس پایین بیشترین سهم را در پیش بینی پرخاشگری در نوجوانان برعهده دارد، یافته های این پژوهش نشان دادکه هیچ گونه تفاوت جنسی در ویژگی های خودشیفتگی و عزت نفس در بین نوجوانان وجود ندارد و تفاوت جنسی در ابعاد پرخاشگری در نوجوانان فقط در بعد پرخاشگری فیزیکی مشاهده گردید، نتایج این پژوهش می تواند از جهت نظری و بالینی در فهم بهتر ارتباط بین خودشیفتگی، عزت نفس و پرخاشگری در دوره نوجوانانی سودمند باشد
محبوبه داستانی؛ فرهاد جمهری
چکیده
در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس به مادران در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کودکان پیش از دبستان پرداخته شد. پژوهش از نوع شبه آزمایشی و نمونه گیری در دسترس بود. به منظور انجام این بررسی پرسشنامه پرخاشگری پیش دبستانی در بین کودکان 2 مهد کودک در شهرستان محلات اجرا گردید. 24 نفر از کودکانی که نمرات بالایی در پرسشنامه گرفته بودند ...
بیشتر
در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس به مادران در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کودکان پیش از دبستان پرداخته شد. پژوهش از نوع شبه آزمایشی و نمونه گیری در دسترس بود. به منظور انجام این بررسی پرسشنامه پرخاشگری پیش دبستانی در بین کودکان 2 مهد کودک در شهرستان محلات اجرا گردید. 24 نفر از کودکانی که نمرات بالایی در پرسشنامه گرفته بودند انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس در گروه آزمایش، مدیریت استرس به مادران طی 8 جلسه 70 دقیقه ای آموزش داده شد. پس از اتمام آموزش مجددا پرسشنامه پرخاشگری در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. یافته ها حاکی از تفاوت معنا دار بین دو گروه بود. نتیجه تحقیق نشان داد که آموزش مدیریت استرس موجب کاهش پرخاشگری کلی در کودکان شده است و در کاهش پرخاشگری کلامی-تهاجمی، فیزیکی-تهاجمی، رابطه ای و خشم تکانشی، موثر بوده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت استرس مادران در بروز رفتارهای پرخاشگرانه کودکان تاثیر دارد و می توان با برنامه های آموزش استرس به والدین بروز رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان را کاهش داد یا از بروز آن جلوگیری کرد.
