فرزانه امجدیان؛ اصغر جعفری؛ محمد قمری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و آموزش شفقت به خود در تاب آوری و آسیب پذیری روانی- بدنی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری خواندن و نوشتن صورت گرفت. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به کلینیک ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و آموزش شفقت به خود در تاب آوری و آسیب پذیری روانی- بدنی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری خواندن و نوشتن صورت گرفت. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران کودکان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به کلینیک پیوند آموزش و پرورش شهرستان ملارد در سالتحصیلی 1400-1399 تشکیل میدادند. تعداد 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و آزمون SCL- 25 دراگوتیس و همکاران(1963) بود. نتایج آزمون بونفرونی نشان داد تفاوت بین درمان هیجان مدار با آموزش شفقت به خود در متغیرهای تاب آوری و آسیب پذیری روانی- بدنی مادران معنی دار است؛ به این معنی که درمان هیجان مدار بیشتر از آموزش شفقت به خود بر تاب آوری و آسیب پذیری روانی-بدنی موثر است. با توجه به نتایج به دست آمده می تون از هر دو رویکرد به ویژه درمان هیجان مدار جهت بهبود تاب آوری و آسیب پذیری روانی- بدنی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال یادگیری و به تبع آن افزایش کیفیت زندگی آنان استفاده نمود.
سمیه رهنمائی؛ اصغر آقایی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان گروهی تکنیک حیرت زدایی (با تاکید بر سوگ ناشی از فقدان معنا)برشادی وتاب آوری انجام شد. روش: این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سوگوار که حداقل یکسال از سوگشان گذشته بودوهنوز علائم سوگ را داشتند وبه مراکز مشاوره شهر اصفهان ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی درمان گروهی تکنیک حیرت زدایی (با تاکید بر سوگ ناشی از فقدان معنا)برشادی وتاب آوری انجام شد. روش: این پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد سوگوار که حداقل یکسال از سوگشان گذشته بودوهنوز علائم سوگ را داشتند وبه مراکز مشاوره شهر اصفهان در بهار سال 1398مراجعه کرده بودند.از جامعه آماری 40نفر ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﭘﮋﻭﻫﺶ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺼﺎﺩﻓﻲ ﺩﺭ ﮔﺮﻭﻩ های آزمایش (20نفر)وکنترل(20نفر) گماشته شدند .پس از انجام پیش آزمون،به کمک پرسشنامه های مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون(2003) و ﺷﺎدی آﻛﺴﻔﻮرد (1989)، به گروه آزمایشی طی هشت جلسه 90 دقیقه ای برنامه آموزش گروهی تکنیک حیرت زدایی (با تاکید بر سوگ ناشی از فقدان معنا) داده شد. در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد وداده های بدست آمده با آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش گروهی تکنیک حیرت زدایی (با تاکید بر سوگ ناشی از فقدان معنا) بر شادی وتاب آوری تاثیر مثبت ومعناداری داشته است(p <0/00) . نتیجه گیری :برنامه آموزش گروهی تکنیک حیرت زدایی (با تاکید بر سوگ ناشی از فقدان معنا) در ارتقا سطح کیفیت زندگی ،تاب آوری وهمچنین میزان شادی در افراد دارای سوگ وداغدیده موثرونتیجه بخش است.
فاطمه بهرامی؛ یونس زاهدی
چکیده
رفتاردرمانی دیالتیکی یکی از درمان‌های موج سوم در زمینه درمان اختلالات رفتاری است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر امید به زندگی و تاب آوری مادران دارای کودک اسنثنایی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران مراجعه‌کننده به مرکزآموزشی کودکان استثنایی شهر سبزوار در زمستان 1394 بود. به‌منظور انتخاب نمونه، از ...
بیشتر
رفتاردرمانی دیالتیکی یکی از درمان‌های موج سوم در زمینه درمان اختلالات رفتاری است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر امید به زندگی و تاب آوری مادران دارای کودک اسنثنایی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران مراجعه‌کننده به مرکزآموزشی کودکان استثنایی شهر سبزوار در زمستان 1394 بود. به‌منظور انتخاب نمونه، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد. از بین مادران دارای کودک استثنایی مراجعه‌کننده تعداد 30 نفر انتخاب شد و بعد از همتاسازی، در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های امید به زندگی اشنایدر و پرسشنامه کونور و دیویدسون استفاده شد که پایایی این پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. از هردو گروه پیش آزمون به عمل آمد، سپس الگوی رفتاردرمانی دیالکتیکی در طی 12 جلسه (5/1 ساعت) به‌صورت هفته‌ای دوبار برای گروه آزمایش اجرا شد و بعد از پایان جلسات، پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه گرفته شد. برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. نتیجه نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیکی بر امید به زندگی و تاب آوری (p≥0/001) مؤثر است. این درمان توانست به‌طور معناداری باعث افزایش امید به زندگی و تاب آوری شود.
محمدعلی بشارت؛ حسینعلی جاهد؛ سیده اسماء حسینی
دوره 5، شماره 17 ، فروردین 1393، ، صفحه 67-87
چکیده
در این پژوهش نقش تعدیل کننده رضایت از زندگی در رابطة بین تاب آوری و سلامت عمومی در یک نمونة دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت. هفتاد و پنج نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری (65 دختر و 10 پسر) در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد تا مقیاس خودتابآوری ((ERS، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه سلامت عمومی ...
بیشتر
در این پژوهش نقش تعدیل کننده رضایت از زندگی در رابطة بین تاب آوری و سلامت عمومی در یک نمونة دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت. هفتاد و پنج نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری (65 دختر و 10 پسر) در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان در پژوهش خواسته شد تا مقیاس خودتابآوری ((ERS، مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) را تکمیل کنند. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب‌آوری و رضایت از زندگی با مشکلات مربوط به سلامت عمومی همبستگی منفی معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل اثرات اصلی و تعدیلی بر حسب معادلات ساختاری نشان داد که رضایت از زندگی میتواند رابطه بین تاب آوری و مشکلات مربوط به سلامت عمومی دانشجویان را تعدیل کند. بر اساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که رابطه بین رضایت از زندگی و تاب آوری با سلامت عمومی فقط یک رابطه ساده نیست و تعامل متغیرهای مختلف میتواند به شکلهای متفاوت سلامت عمومی را تحت تأثیر قرار دهد.
فاطمه شورچی گلنکدری؛ فریده حسین ثابت
چکیده
مقدمه: ناتوانی در کنترل و مهار پرخاشگری و فقدان تاب آوری از موضوعاتی است که نوجوانان با آن درگیرند. برای پاسخ به این نیاز آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق به آنها ارائه گردید. روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 نفر از دانش آموزان دختر نوجوان به صورت تصادفی و خوشهای چندمرحلهای ...
بیشتر
مقدمه: ناتوانی در کنترل و مهار پرخاشگری و فقدان تاب آوری از موضوعاتی است که نوجوانان با آن درگیرند. برای پاسخ به این نیاز آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق به آنها ارائه گردید. روش: در این پژوهش از طرح آزمایشی از نوع پیش آزمون _ پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 نفر از دانش آموزان دختر نوجوان به صورت تصادفی و خوشهای چندمرحلهای انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. افراد گروه آزمایش تحت آموزش هوش هیجانی قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. قبل و بعد از آموزش و 10 هفته بعد از اتمام آموزش پرسشنامه پرخاشگری «باس و پری » و مقیاس تاب آوری «کونر و دیویدسون » اجرا شد. نتایج: دادهها به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری کلی و نیز تمام مؤلفههای آن در گروه آزمایشی کاهش یافته است که تا زمان پیگیری نیز ادامه داشت. میزان تاب‌آوری نیز افزایش داشت. به نظر میرسد آموزش هوش هیجانی به روش درونگردی جذب و انطباق برای کاهش پرخاشگری و افزایش تاب آوری در نوجوانان مفید است از این رو میتوان این آموزش را در مدارس و دیگر مراکز آموزشی جهت ارتقای سطح تاب آوری و نیز کاهش پرخاشگری به کار برد. نمونههای بزرگتر و متنوعتر به فهم بهتر سودمندی این شیوه مداخله کمک خواهد کرد.
عزت الله کرد میرزا نیکو زاده
چکیده
مرور مطالعات و مقالات اخیر بیانگر آن است که بخش عمده ای از این پژوهش ها به آزمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداخته اند. جنبش پست مدرن رویکردهای جایگزینی را در حوزه درمان و آموزش برای کمک رسانی موجب شده و پارادایم از کاهش گرایی و رویکرد مشکل محور به طرف پرورش توانمندی های فردی و بین فردی که قادر به کمک به افراد جهت انسجام مجدد پس از ...
بیشتر
مرور مطالعات و مقالات اخیر بیانگر آن است که بخش عمده ای از این پژوهش ها به آزمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداخته اند. جنبش پست مدرن رویکردهای جایگزینی را در حوزه درمان و آموزش برای کمک رسانی موجب شده و پارادایم از کاهش گرایی و رویکرد مشکل محور به طرف پرورش توانمندی های فردی و بین فردی که قادر به کمک به افراد جهت انسجام مجدد پس از از هم گسیختگی هستند یکی از این رویکردها است. جمعیت هدف عبارت از تمامی معتادان داوطلب درمان در مراکز تهران که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای، گروه های مورد نظر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل جای داده شدند. هر یک از گروه ها 15 نفر بودند. نتایج این پژوهش نشان داد که روان درمانی آدلری و روان درمانی مثبت در ارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد موثر بوده است. به عبارت دیگر مطابق فرضیه ها مداخلات ادلری و مثبت در ارتقای تاب آوری اثر بخش عمل نموده ولی گروه کنترل تغییر مثبتی را نشان نداده است.
مریم برجی پور؛ حسن اسد زاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش اضطراب دانش آموزان انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش عبارت بود از کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 19 شهر تهران که در سال تحصیلی 90- 1389 مشغول به تحصیل بودند. به منظور انتخاب نمونه ی آماری پژوهش، تعداد 120 تن از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش اضطراب دانش آموزان انجام شد. جامعه ی آماری پژوهش عبارت بود از کلیه ی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه منطقه 19 شهر تهران که در سال تحصیلی 90- 1389 مشغول به تحصیل بودند. به منظور انتخاب نمونه ی آماری پژوهش، تعداد 120 تن از دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. بدین ترتیب که در مرحله ی اول از 19 منطقه آموزش و پرورش شهر تهران، یک منطقه به صورت تصادفی انتخاب گردید. در مرحله دوم دو مدرسه از منطقه ی مورد نظر و در مرحله سوم ، شش کلاس درس از چهل و هفت کلاس موجود در آن مدرسه، به صورت تصادفی انتخاب شدند. آنگاه با اجرای آزمون اضطراب کتل و تاب آوری کونور –دیویدسون، تعداد 40 تن از دانش آموزان گروه نمونه که نمره ی بالاتر از میانگین در آزمون اضطراب و نمره پایین تر از میانگین در آزمون تاب آوری کسب کرده بودند انتخاب شدند. با توجه به نیمه آزمایشی بودن پژوهش، به طور تصادفی 20 تن از آنان در گروه کنترل و 20 تن دیگر در گروه آزمایش جایگزین شدند نتایج نشان داد بین میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل در سطح a= 0/05 در عامل اضطراب کل، اضطراب آشکار و اضطراب پنهان و همچنین عامل تاب آوری تفاوت معنادار وجود داشت.بدین معنی که دانش آموزانی که آموزش مبتنی بر تاب آوری را دیده بودند در مقایسه با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده بودند در پس آزمون، عامل اضطراب نمرات پایین تر و در عامل تاب آوری نمرات بالاتری کسب کردند. این نتایج می تواند کاربردهایی برای چگونگی کاهش اضطراب دانش آموزان داشته باشد که در مقاله ی حاضر به آن پرداخته می شود.
حسین سلیمی بجستانی؛ احمد اعتمادی
چکیده
زمینه: تاب آوری ظرفیت عبور از شرایط سخت و ترمیم خویش تن است که در همه سنین کاربرد دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی دو الگوی مشاور گروهی((آدلری))و ((بازسازی شناختی مبتنی بر تمثیل)) در افزایش تاب آوری دانشجویان (18 تا 24 ساله)) انجام شده است. روش: جامعه پژوهشی حاضر را دانشجویان پسر مراکز تربیت معلم تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 45 نفر ...
بیشتر
زمینه: تاب آوری ظرفیت عبور از شرایط سخت و ترمیم خویش تن است که در همه سنین کاربرد دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی دو الگوی مشاور گروهی((آدلری))و ((بازسازی شناختی مبتنی بر تمثیل)) در افزایش تاب آوری دانشجویان (18 تا 24 ساله)) انجام شده است. روش: جامعه پژوهشی حاضر را دانشجویان پسر مراکز تربیت معلم تهران تشکیل می دهند که از بین آنها 45 نفر نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به شکل تصادفی جایگزین شدند.سپس گروه مشاوره آدلری به مدت 11 جلسه هر گروه هفته ای یک جلسه دو ساعته در جلسات مشاوره گروهی شرکت کردند.ابزارهای جمع آوری داده ها مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون CD-RIS بود،که به صورت پیش آزمون،پس آزمون و پیگیری استفاده شد.برای تجزیه و تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بکار رفت. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخلات گروهی مشاوره آدلری در تاب آوری افزایش معنا داری ایجاد نموده اما اثر مداخلات بازسازی شناختی مبتنی بر تمثیل در تاب آوری معنی دار نشد.مقایسه مشاوره آدلری با بازسازی شناختی مبتنی بر تمثیل در افزایش تاب آوری تفاوت معنا داری به دنبال نداشت. نتیجه گیری: نتایج پیگیری نمرات دو گروه پس از دو ماه حاکی از ماندگاری اثر مداخلات بود.می توان اینگونه نتیجه گیری کرد که مداخلات به شیوه به شیوه آدلری به دلیل تآکید بر شناخت و پویش های شخصیتی افراد اثر گذاری عمیقتری در تعغییر افراد دارد.
