مشاوره خانواده
زهره صالح بیگی؛ ابوالفضل حاتمی ورزنه؛ کیومرث فرحبخش
چکیده
سازگاری با طلاق والدین یکی از چالشهایی است که فرزندان طلاق با آن مواجه هستند که عدم وجود آن میتواند پیامدهای نامطلوبی بر فرزندان طلاق و جامعه ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، در سال 1401 با استفاده از روش گراندد تئوری انجامگرفته است. مشارکتکنندگان پژوهش، فرزندان طلاق دختر ساکن تهران ...
بیشتر
سازگاری با طلاق والدین یکی از چالشهایی است که فرزندان طلاق با آن مواجه هستند که عدم وجود آن میتواند پیامدهای نامطلوبی بر فرزندان طلاق و جامعه ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، در سال 1401 با استفاده از روش گراندد تئوری انجامگرفته است. مشارکتکنندگان پژوهش، فرزندان طلاق دختر ساکن تهران که بین 20 تا 30 سال بودند و حداقل 5 سال از طلاق والدینشان گذشته است. یافتههای حاصل از مصاحبة نیمهساختاریافته با 12 مشارکتکننده بر اساس اصل اشباع نظری ادامه یافت و تجزیهوتحلیل یافتهها با استفاده از روش استراوس و کوربین صورت گرفت. تحلیل دادههای حاصل از مصاحبه در زمینه مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، منجر به شناسایی 11 کد محوری «تاب آوری»، «شبکههای حمایتی»، «موقعیت اقتصادی مطلوب»، «کیفیت والدگری»، «پذیرش طلاق توسط والدین»، «دور شدن از شرایط تنشزا»، «عوامل محیطی و پیرامونی»، «مقابلهکارآمد»، «حفظ پویایی»، «چارچوب بندی مجدد شناختی»، «رشد پس از ضربه» و کد انتخابی «مراقبت فعالانه از خود» گردید. نتایج حاصل از این پژوهش ضمن افزایش بینش نسبت به فرایند سازگاری با طلاق والدین، زمینة کافی برای تدوین برنامههای آموزشی و کاربردی را با هدف افزایش سازگاری با طلاق والدین فراهم میآورد و میتواند آسیبهای ناشی از طلاق والدین را تا حد زیادی کاهش دهد.
سیده ساناز حسینی کلائی؛ مسعود اسدی
چکیده
والدگری یکی از مؤلفههای اساسی در رشد نوجوانان است و اغلب با مهمترین دستاوردهای نوجوانان مانند تواناییهای شناختی و اجتماعی و سازگاری رابطه دارد. سازگاری توانایی انطباق، همکاری و کنار آمدن با خود، محیط و دیگران است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش والدگری موفق به مادران بر سازگاری عاطفی، تحصیلی و اجتماعی دختران ...
بیشتر
والدگری یکی از مؤلفههای اساسی در رشد نوجوانان است و اغلب با مهمترین دستاوردهای نوجوانان مانند تواناییهای شناختی و اجتماعی و سازگاری رابطه دارد. سازگاری توانایی انطباق، همکاری و کنار آمدن با خود، محیط و دیگران است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش والدگری موفق به مادران بر سازگاری عاطفی، تحصیلی و اجتماعی دختران نوجوان انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی و طرح پیش آزمون-پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. تمامی مادران دانشآموزان دختر پایه نهم (دوره متوسطه اول) شهر الوندِ استان قزوین که در سال تحصیلی 98-1397 مشغول به تحصیل بودند، جامعه مورد نظر پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه مورد نظر 30 نفر از مادران دختران نوجوان ناسازگار بودند که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. والدگری موفق در طی 10 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل در طی این دوره هیچ مداخلهای دریافت نکرد. دادهها با استفاده از پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ (1984) جمعآوری شدند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش والدگری موفق به مادران بر سازگاری تحصیلی دختران نوجوان مؤثر نبوده است، اما بر سازگاری کلی، عاطفی و اجتماعی دختران نوجوان مؤثر بوده و این تأثیر تا مرحله پیگیری پایدار مانده است. از نتایج پژوهش حاضر میتوان جهت مداخلات آموزشی به والدین در راستای افزایش سازگاری فرزندان نوجوان استفاده کرد.
ابوالفضل کرمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه رضایت از زندگی با سلامت عمومی و سازگاری انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر دبیرستانی منطقه 10 آموزش و پرورش شهر تهران تشکیل می دادند. نمونه آماری شامل 225 نفر بود که از پایه اول 75 نفر و در پایه های دوم و سوم رشته های نظری از هر رشته در هر پایه 25 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه رضایت از زندگی با سلامت عمومی و سازگاری انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر دبیرستانی منطقه 10 آموزش و پرورش شهر تهران تشکیل می دادند. نمونه آماری شامل 225 نفر بود که از پایه اول 75 نفر و در پایه های دوم و سوم رشته های نظری از هر رشته در هر پایه 25 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های رضایت از زندگی داینر و سلامت عمومی GHQ 28 و پرسشنامه سازگاری سینگ و سینا پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سه متغیر مورد مطالعه رابطه بالائی وجود دارد آزمون آماری تحلیل واریانس موید این بود که بین متغیرها در پایه های مختلف فقط در متغیر سازگاری بین دو پایه اول و دوم تفاوت معنا دار است. همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام جهت پیش بینی رضایت از زندگی نشان داد که علائم جسمانی مهمترین پیش بینی کننده سازگاری اجتماعی و عاطفی است و این سه متغیر روی هم رفته می توانند 85 درصد رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. لذا می توان نتیجه گرفت که هرچه میزان سلامت جسمانی، سازگاری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان بیشتر باشد رضایت از زندگی بیشتری را تجربه خواهند کرد.
