سگینه فتوحی؛ نیلوفر مکائیلی؛ اکبر عطادخت؛ نادر حاجلو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر فراهیجان با زوج‌درمانی روایتی بر سازگاری و دلزدگی زناشویی زوجین متعارض انجام گرفت. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه‌کننده به دادگاه خانواده، شوراهای حل اختلاف و مراکز مشاوره شهر ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر فراهیجان با زوج‌درمانی روایتی بر سازگاری و دلزدگی زناشویی زوجین متعارض انجام گرفت. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه‌کننده به دادگاه خانواده، شوراهای حل اختلاف و مراکز مشاوره شهر تبریز در طول پاییز 1395 بودند.برای انتخاب نمونه آماری از بین زوجین واجد شرایط ورود به مطالعه 24 زوج (48 نفر) انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین و سپس زوج‌درمانی مبتنی بر فراهیجان و زوج‌درمانی روایتی طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه‌های آزمایش اجرا شد. برای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه‌های دلزدگی زناشویی پاینز و سازگاری زناشویی اسپانیر در دو مرحله پیش و پس‌آزمون استفاده گردید. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری در برنامه SPSS انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها نشان داد که گروه دریافت‌کننده زوج‌درمانی مبتنی بر فراهیجان نسبت به گروه زوج‌درمانی روایتی و گروه کنترل؛ و همچنین گروه دریافت‌کننده زوج‌درمانی روایتی نسبت به گروه کنترل میانگین نمراتشان در پس‌آزمون سازگاری زناشویی افزایش و در پس‌آزمون دلزدگی زناشویی کاهش یافته بود. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده زوج‌درمانی مبتنی بر فراهیجان با توجه به ماهیت تلفیقی خود و استفاده از مبانی و اصول اعتقادی نظریه‌های مختلف درمانی نسبت به زوج‌درمانی روایتی اثربخشی بیشتری بر افزایش سازگاری زناشویی و کاهش دلزدگی زناشویی زوجین متعارض دارد.
مریم قدسی؛ حسین احمد برآبادی؛ احمد حیدرنیا
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش گرایش به طلاق و مؤلفه‌های آن صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان متأهل 15 تا 19 سال مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهرستان نیشابور، در سال تحصیلی 96-95 می‌باشند. از بین افراد در دسترس، 16 نفر ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روایت درمانی بر کاهش گرایش به طلاق و مؤلفه‌های آن صورت گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان متأهل 15 تا 19 سال مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه دوم شهرستان نیشابور، در سال تحصیلی 96-95 می‌باشند. از بین افراد در دسترس، 16 نفر داوطلب شرکت در پژوهش که نمره بالایی در پرسشنامه گرایش به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986) کسب کرده بودند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند؛ این افراد به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند؛ سپس طی 9 گام، جلسات فردی روایت درمانی برای آزمودنی‌های گروه آزمایش اجرا شد؛ بعد از اتمام مداخلات درمانی، پس‌آزمون از هر دو گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نمرات تفاضلی استفاده شد. یافته‌ها نشان می‌دهد که روایت درمانی بر کاهش گرایش به طلاق در گروه آزمایش مؤثر بوده است (92/641= F؛ 0/05>p). اجرای روایت درمانی به‌طور انفرادی مؤلفه‌های تمایل به خروج از رابطه و مسامحه را کاهش و ابعاد ابراز احساس و وفاداری را افزایش داده است. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان از این رویکرد در جهت بهبود روابط و کاهش میزان طلاق در جامعه استفاده کرد.
انور میری؛ نورعلی فرخی؛ عدالت کریمیان
چکیده
چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی راه حل مدار و روایت مدار در کاهش اختلالات رفتاری دانش‌آموزان دختر پایه‌ی راهنمایی شهرستان سقز انجام گرفته است. روش: با استفاده از طرح نیمه آزمایشی تعداد 45 نفر پس از غربال‌گری اولبه از بین 300 نفر به صورت تصادفی در در دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه راه حل مدار ...
بیشتر
چکیده هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی مشاوره گروهی راه حل مدار و روایت مدار در کاهش اختلالات رفتاری دانش‌آموزان دختر پایه‌ی راهنمایی شهرستان سقز انجام گرفته است. روش: با استفاده از طرح نیمه آزمایشی تعداد 45 نفر پس از غربال‌گری اولبه از بین 300 نفر به صورت تصادفی در در دوگروه آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. گروه راه حل مدار در 5 جلسه و روایتمدار در 4 جلسه دو ساعته به مدت یک و نیم ماه در معرض مداخله قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه 76 سوالی ودوورث(1388) برای قبل و بعد از مداخله استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه برای اثربخشی روشها و با آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه گروه‌های آزمایشی با یکدیگر و با گروه کنترل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که اولاْ روشهای راهحلمدار و روایتمدار در کاهش اختلالات رفتاری مؤثرند و ثانیاْ روش راهحلمدار از کارایی بیشتری برخوردار است. نتیجهگیری: با استفاده از نتایج این پژوهش، مشاوران مدارس میتوانند به عنوان رویکردی که در کاهش اختلالات رفتاری مؤثر است استفاده کنند.
