روان درمانی
مریم کورکی؛ سید اسماعیل هاشمی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ بهرام پیمان نیا
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی تلفیقی سایکودرامای شناختی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی و مثبت و اضطراب اجتماعی درنوجوانان مضطرب اجتماعی انجام گرفت. روش پژوهش به صورت نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش شامل 250 نفر از دختران کلاس نهم شهرستان سیرجان در سال تحصیلی ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی تلفیقی سایکودرامای شناختی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی و مثبت و اضطراب اجتماعی درنوجوانان مضطرب اجتماعی انجام گرفت. روش پژوهش به صورت نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل و جامعه آماری پژوهش شامل 250 نفر از دختران کلاس نهم شهرستان سیرجان در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که پس از غربالگری و تشخیص اولیه، تعداد 24 نفر به‌صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل گمارده شدند. قبل از هرگونه مداخله از گروهها پیش آزمون گرفته شد، سپس گروه آزمایش 9 جلسه 120 دقیقه ای مداخله تلفیقی سایکودرامای شناختی رفتاری (تردول و همکاران،2016) بصورت هفتگی دریافت نمودند. ابزار پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان (پاکلک ،2008)، ترس از ارزیابی منفی (لری، 1983) و ترس از ارزیابی مثبت (ویکز و همکاران ،2008) بود و داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکووا) و تک متغیری (آنکوا) تحلیل شدند. نتایج مانکوا نشان داد پس از کنترل اثرات پیش‌آزمون تفاوت معنی‌داری در ترکیب خطی ترس از ارزیابی منفی و مثبت و اضطراب اجتماعی وجود داشت(لامبدای ویلکز= 0/049 45/71 F= . (P≤0/01.همچنین نتایج آنکوا کاهش معنی‌داری در ترس از ارزیابی منفی و مثبت و نمره اضطراب اجتماعی در افرادگروه آزمایش نسبت به گروه کنترل نشان داد (P≤0/01). یافته‌های این پژوهش اطلاعات مفیدی درخصوص این رویکرد تلفیقی فراهم می‌کند و مشاوران و روانشناسان می توانند برای بهبود اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان از این مداخله تلفیقی استفاده کنند.
مهدیه عطری فرد؛ محمدرضا شعیری
چکیده
هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن در کاهش نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی بوده است، بدین منظور، 12 آزمودنی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی براساس « پرسشنامه هراس اجتماعی» (SPIN) و « مصاحبه بالینی ساختار یافته براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (SCID-IV) انتخاب شدند، 6 نفر از مبتلایان ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن در کاهش نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی بوده است، بدین منظور، 12 آزمودنی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی براساس « پرسشنامه هراس اجتماعی» (SPIN) و « مصاحبه بالینی ساختار یافته براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی » (SCID-IV) انتخاب شدند، 6 نفر از مبتلایان یاد شده به طور تصادفی در گروه آزمایش و 6 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند، گروه آزمایش براساس الگوی هافمن تحت درمان قرار گرفت و گروه کنترل در انتظار ماند، همچنین وارسی ها نشان داد که دو گروه از لحاظ ویژگی های جمعیت شناختی همتا بودند، آزمودنی ها قبل از شروع و بعد از اتمام و یک ماه و نیم بعد از اتمام مداخله/ انتظار، علاوه بر مقیاس هراس اجتماعی (SPIN)، مقیاس اضطراب اجتماعی لیبویتز (LSAS-SR) و فرم کوتاه مقیاس ترس از ارزیابی منفی (BFNE) را تکمیل نمودند، نتایج تحلیل ها نشان میدهد که تاثیر متغیر مستقل (درمان شناختی – رفتاری براساس الگوی هافمن) در اندازه گیری های مکرر بر متغیر وابسته (BFNE,LSAS-SR, SPIN) معنادار است، در مجموع، نتایج پژوهش حاضر بیانگر اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی هافمن (2007) بر کاهش مولفه های مختلف اختلال اضطراب اجتماعی است، طوری که این اثربخشی در فاصله پس آزمون تا پیگیری نیز حفظ شده است
محسن خورشید زاده؛ احمد برجعلی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بخش طرح واره درمانی بر کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چند گانه استفاده شده است. تعداد 5 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه تحت درمان انفرادی با مدل طرح واره درمانی «یانگ» ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بخش طرح واره درمانی بر کاهش فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در زنان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انجام شده است. در این پژوهش، از طرح تجربی تک موردی از نوع خط پایه چند گانه استفاده شده است. تعداد 5 بیمار به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به مدت 20 جلسه تحت درمان انفرادی با مدل طرح واره درمانی «یانگ» قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از آزمون های اضطراب اجتماعی و پرسشنامه فرم بلند طرح واره یانگ استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روش بهبود تشخیصی و معناداری بالینی استفاده شده است. طرح واره درمانی، موجب کاهش چشمگیر فعالیت طرح واره های ناسازگار اولیه در تمامی حوزه ای طرح واره می گردد و نتایج مرحله پیگیری نشانه دهنده پایداری و تعمیق اثر درمان می باشد. می توان از مدل طرح واره درمانی برای درمان بیماری های روانی مزمن که طرح واره های ناسازگار اولیه نقش اساسی در تداوم آنها دارند، بهره جست.
