فهیمه رضایی؛ مهدی امیری؛ الهام طاهری
چکیده
هدف عمده پژوهش حاضر بررسی «اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش اضطراب اجتماعی و ارزیابی شناختی منفی در دختران سخت شنوا» بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل نابرابر و پیگیری بعد از یک ماه بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری در دسترس از کلیه دختران سخت شنوای کانون ناشنوایان ...
بیشتر
هدف عمده پژوهش حاضر بررسی «اثربخشی درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش اضطراب اجتماعی و ارزیابی شناختی منفی در دختران سخت شنوا» بود. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل نابرابر و پیگیری بعد از یک ماه بود. بدین منظور با استفاده از نمونه گیری در دسترس از کلیه دختران سخت شنوای کانون ناشنوایان شهر مشهد، در محدوده سنی ۲۹ـ ۱۸ سال به کمک پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور (SPIN) و پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی (CNSEQ)۱۶ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه ۸ نفر) جایگزین شدند. در این روش، گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه، تحت درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفتند و گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت نکردند. در پایان برای بررسی فرضیه های پژوهش، داده های جمع آوری شده از پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری، از تحلیل کواریانس چند متغیره به کمک نرم افزارspss_ 22 مورد تجزیه و تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی، بر اضطراب اجتماعی و ارزیابی شناختی منفی (خود ارزیابی منفی و ادراک ارزیابی منفی توسط دیگران) دختران سخت شنوا تأثیر معنی‌داری دارد(01/0>p). همچنین مداخله توانست اثربخشی خود را مرحله پیگیری بر روی اضطراب اجتماعی و خود ارزیابی منفی حفط کند اما بر ادراک ارزیابی توسط دیگران در بلند مدت کارایی آن موفق نبود.
حبیب اله اکبری؛ عبدالله شفیع آبادی
چکیده
پژوهش حاضر به تدوین پروتال درمانی براساس ذهن آگاهی مبتنی بر فعال سازی طرحواره‌های معنوی - اسلامی و مقایسه اثربخشی آن با درمان پردازشی - تجربه‌ای/ هیجان مدار بر کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبایی پرداخته است. نمونه آماری این پژوهش شامل 45 نفر از دانشجویان دختر پردیس نیمه حضوری دانشگاه می‌باشند که به صورت تصادفی ...
بیشتر
پژوهش حاضر به تدوین پروتال درمانی براساس ذهن آگاهی مبتنی بر فعال سازی طرحواره‌های معنوی - اسلامی و مقایسه اثربخشی آن با درمان پردازشی - تجربه‌ای/ هیجان مدار بر کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر دانشگاه علامه طباطبایی پرداخته است. نمونه آماری این پژوهش شامل 45 نفر از دانشجویان دختر پردیس نیمه حضوری دانشگاه می‌باشند که به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره آزمایش 1، آزمایش 2 و گواه اختصاص یافتند. دو گروه آزمایش هر کدام به صورت بدون جداگانه در طی 8 جلسه مداخلات درمانی مربوطه را دریافت کردند. ابزار پژوهش مقیاس تشخیص اضطراب اجتماعیSPAI است. تجزیه و تحلیل اطلاعات از طریق تحلیل کواریانس و آزمون‌های تعقیبی صورت گرفت. نتایج نشان داد که فرضیه اول پژوهش مبتنی بر این که ذهن آگاهی مبتنی بر فعال سازی طرحواره‌های معنوی - اسلامی در کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان دختر مؤثر است با احتمال 99% تأیید شد. همچنین فرضیة دوم پژوهش مبتنی بر این که درمان پردازشی - تجربه‌ای/ هیجان مدار در کاهش اضطراب اجتماعی دانشجوبان دختر مؤثر است نیز با احتمال 99% تایید شد. فرضیه سوم پژوهش که عبارت بود از بین اثربخشی پروتال درمانی ذهن آگاهی مبتنی بر فعال سازی طرحواره‌های معنوی - اسلامی و درمان پردازشی - تجربه‌ای/ هیجان مدار در کاهش اضطراب اجتماعی دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد با احتمال 99% تایید شد.
بهرام معلی قنبری هاشم آبادی
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی روش درمانی حساسیت زدایی با حرکات چشم و بازپردازش بر اضطراب اجتماعی و علائم ترس، اجتناب، برانگیختگی فیزیولوژیکی و ترس از ارزیابی منفی انجام شد. روش: در این پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای 24 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره و کلینیک روانشناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد که بر اساس ملاکهای DSM-IV-TR ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی روش درمانی حساسیت زدایی با حرکات چشم و بازپردازش بر اضطراب اجتماعی و علائم ترس، اجتناب، برانگیختگی فیزیولوژیکی و ترس از ارزیابی منفی انجام شد. روش: در این پژوهش با روش نمونه گیری خوشه ای 24 نفر از مراجعه کنندگان به مرکز مشاوره و کلینیک روانشناسی بالینی دانشگاه فردوسی مشهد که بر اساس ملاکهای DSM-IV-TR تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی گرفته بودند انتخاب شدند و در دو گروه 12 نفره آزمایش و کنترل جای گرفتند. در ابتدا هر دو گروه با پرسشنامه های فوبی اجتماعی و مقیاس ترس از ارزیابی منفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 5 جلسه 90 دقیقه ای درمان به شیوه EMDR شرکت کردند. در پایان دو گروه دوباره پرسشنامه ها را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین اضطراب اجتماعی، اجتناب، ترس و برانگیختگی فیزیولوژیکی قبل و بعد از مداخله در گروه آزمایش تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین میانگین ترس از ارزیابی منفی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین بعد از حذف اثر متغیر سن و اضطراب اجتماعی، اجتناب، ترس، برانگیختگی فیزیولوژیکی و ترس از ارزیابی منفی قبل از مداخله مشاهده شد که تفاوت معنی داری بین دو گروه در اضطراب اجتماعی، اجتناب و ترس وجود دارد اما بین برانگیختگی فیزیولوژیکی و ترس از ارزیابی منفی دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: روش درمانی EMDR بر کاهش اضطراب اجتماعی و اجتناب و ترس ناشی از آن موثر است.
