زهره شوشتری اکبرخباز؛ محمد آرش رمضانی
چکیده
تنظیم هیجان و همچنین هورمون اکسی‌توسین از جمله عوامل اثرگذار بر تعامل زوجین است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار بر تنظیم هیجانی و سطح پلاسمایی هورمون‌های اکسی‌توسین خون بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین شهر تهران در سال 1397 بود که با فراخونی در فضای ...
بیشتر
تنظیم هیجان و همچنین هورمون اکسی‌توسین از جمله عوامل اثرگذار بر تعامل زوجین است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار بر تنظیم هیجانی و سطح پلاسمایی هورمون‌های اکسی‌توسین خون بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل زوجین شهر تهران در سال 1397 بود که با فراخونی در فضای مجازی 15 زوج به روش داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (هفت زوج) و آزمایش (8 زوج) گمارده شدند. علاوه بر پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان (گرتز و روئمر ، 2004) و پرسشنامه تعارضات زناشویی (براتی و ثنایی، 1379)، از آنالیز آزمایشگاهی به روش الایزا برای سنجش سطح اکسی‌توسین در پلاسما، جهت گرداوری داده‌ها استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت مداخلات زوج درمانی هیجانمدار قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. علاوه بر آماره‌های توصیفی، از تحلیل کوواریانس و مقایسۀ زوجی بنفرونی برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج نشان داد که زوج درمانی هیجانمدار باعث بهبود نمرات تنظیم هیجان زوجین در مولفه‌های عدم پذیرش پاسخ هیجانی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی و عدم وضوح هیجانی می‌شود (05/0p<)، ولی بر مولفه‌های دشواری در انجام رفتار هدفمند، دشواری در کنترل تکانه و فقدان آگاهی هیجانی اثربخشی معناداری ندارد (05/0<P). همچنین نتایج نشان داد که زوج‌درمانی هیجانمدار اثربخشی معناداری بر کاهش سطح اکسی‌توسین پلاسمایی زوجین دارد (05/0p<). نتیجه پژوهش نشان داد زوج‌درمانی هیجانمدار می‌تواند در جهت بهبود تنظیم هیجان و تغییر در ترشح هورمون اکسی‌توسین مورد استفاده قرار گیرد.
سمیه بازرگان؛ محمد آرش رمضانی؛ حمید آتش پور؛ رومینا امیری
چکیده
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی بسته تدوین‌شده ارتقاء روابط بینفردی زوجین بر اساس رویکرد هیجانمدار و مشاوره زناشویی شناختی رفتاری بر دلبستگی و تعهد زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل زوجین با تعارضات زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بود که 30 زوج به ...
بیشتر
هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی بسته تدوین‌شده ارتقاء روابط بینفردی زوجین بر اساس رویکرد هیجانمدار و مشاوره زناشویی شناختی رفتاری بر دلبستگی و تعهد زناشویی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بود. جامعه آماری شامل زوجین با تعارضات زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بود که 30 زوج به شیوه نمونه‌‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در سه گروه (هر گروه 10 زوج) قرار داده شدند. یک گروه 12 جلسه بسته آموزشی ارتقاء روابط بین فردی زوجین بر اساس رویکرد هیجانمدار و یک گروه 12 جلسه مشاوره زناشویی شناختی-رفتاری دریافت کردند؛ اما گروه کنترل، مداخلهای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل مقیاسهای تعارضات زناشویی، تعهد زناشویی و دلبستگی بزرگ‌سالان بود. داده‌‌های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرمافزار 22- SPSS تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش ارتقاء روابط بینفردی زوجین بر اساس رویکرد هیجانمدار بر تمامی ابعاد دلبستگی و تعهد زناشویی مقایسه با گروه کنترل اثربخشی معنادار و پایداری دارد (05/0p<) و در مقایسه با گروه مشاوره زناشویی شناختی – رفتاری اثربخشی بیشتری بر هر سه بعد دلبستگی و تعهد ساختاری دارد (05/0p<). گروه شناختی–رفتاری در مرحله پسآزمون فقط بر دو بعد دلبستگی (اجتنابی و اضطرابی) (05/0>p) اثربخشی معنادار داشته است که این اثرات پایدار نماند (05/0<p) ولی اثرات پایدار معناداری بر هر سه بعد تعهد زناشویی نشان داد (05/0>p). نتیجه پژوهش بیانگر این بود که استفاده از بسته ارتقاء روابط بینفردی زوجین براساس رویکرد هیجانمدار در مقایسه با مداخله شناختی-رفتاری جهت بهبود دلبستگی و تعهد زناشویی زوجین دچار تعارض زناشویی اولویت دارد.
