نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

• بتول حامدی ¹
• عبدالله شفیع آبادی ²
• شکوه نوابی نژاد ³
• علی دلاور ²

¹ دانش آموخته دکتری رشته ی مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

² استاد دانشگاه علامه طباطبایی

³ استاد دانشگاه تربیت معلم

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی رویکرد درمانی نظام های زبان مشارکتی  بر افزایش میزان صمیمیت زناشویی زوج های دانشجو بود.این پژوهش نیمه آزمایشی است وجامعه آماری آن، دانشجویان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره دانشجویی دانشگاه های  شهر تهران بودند. نمونه مورد پژوهش شامل 14 زوج(28 نفر) بود که به روش تصادفی ساده انتخاب و در دوگروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. زوج های گروه آزمایش در 8 جلسه درمان زبان مشارکتی شرکت نمودند. ابزار سنجش در این پژوهش پرسشنامه نیازهای صمیمیت باگاروزی و پرسشنامه جمعیت شناختی بود.داده ها با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، درمان نظام های زبان مشارکتی برافزایش میزان صمیمیت و همه ابعاد آن( عاطفی،روانشناختی،عقلانی،جنسی،جسمانی،معنوی،زیبا شناختی،اجتماعی-تفریحی)  مؤثر است و این اثربخشی در سطح 0.001>p معنادار می باشد.می توان نتیجه گرفت که در درمان زبان مشارکتی،درمانگر با ایجاد فرایند و فضایی برای  روابط مشارکتی و  گفتمانی موجب افزایش صمیمیت زناشویی و ابعاد آن در زوج ها  می گردد.

کلیدواژه‌ها

• رویکرد درمانی نظام های زبان مشارکتی
• صمیمیت زناشویی
• زوج ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Collaborative Language Systems Therapy on Marital Intimacy in Students

نویسندگان [English]

• Batol Hamedi ¹
• Abdollah Shafiabadi ²
• Shokooh Navabinezhad ³
• Ali Delavar ²

چکیده [English]

The purpose of this study is to examine the effectiveness of Collaborative Language Systems Therapy(CLST)  on increasing marital intimacy in students .Method of research was semi -experimental with pretest – posttest and control group design. The statistical population involved all referred student couples to university counseling centers in Tehran. The sample of study consists of 28 subjects (14 couples) that were randomly selected and assigned to experimental and control groups .The members of experimental group participated in 8 sessions of collaborative Language Therapy. The measurement instruments were Marital Intimacy Needs Questionnaire (MINQ) and Demographic Data Questionnaire. Analysis of covariance has been used to test the difference between group means .The result highlights that Collaborative Language Systems Therapy increased marital intimacy while MANCOVA revealed that CLST raised marital intimacy sub-scales. In conclusion, the collaborative therapist, by creating a process and space for collaborative relationships and dialogical conversation can increase marital intimacy in couples.

کلیدواژه‌ها [English]

• Collaborative Language Systems Therapy
• Marital Intimacy
• couples