مجتبی حافظی؛ حمید رفیعی هنر؛ علی رضا فاضلی مهرآبادی؛ مجتبی فرهوش
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل مفهومی نشانگان خودفزون‌دهی مرضی در منابع اسلامی و بررسی میزان روایی آن بود. با توجه به هدف، از روش آمیخته کیفی و کمی استفاده شده است. در بخش کیفی، ابتدا با استفاده از روش حوزه‌های معنایی (تریر، 2019) به‌وسیله 35 واژه مرتبط، 481 گزاره دینی با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند بر اساس اصل اشباع جمع‌آوری و با استفاده ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تدوین مدل مفهومی نشانگان خودفزون‌دهی مرضی در منابع اسلامی و بررسی میزان روایی آن بود. با توجه به هدف، از روش آمیخته کیفی و کمی استفاده شده است. در بخش کیفی، ابتدا با استفاده از روش حوزه‌های معنایی (تریر، 2019) به‌وسیله 35 واژه مرتبط، 481 گزاره دینی با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند بر اساس اصل اشباع جمع‌آوری و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مایرینگ به شیوه تحلیل محتوای استقرایی (2004) به‌وسیله سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. سپس در بخش کمی، اعتبار یافته‌ها با استفاده از روش ارزیابی نظرات کارشناسان به‌وسیله 11 متخصص با محاسبه شاخص روایی محتوا ارزیابی شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که سازه خودفزون‌دهی مرضی دارای 3 محور و 14 نشانه می‌باشد. بخش اول مولفه‌های میل‌محور (سیری ناپذیری خواسته‌ها، تمایل به بیشتر از مقدار کفایت برای خود، علاقه شدید به جمع‌آوری و نگهداری مال)، بخش دوم مولفه‌های هیجان‌محور (رنج کشیدن از نرسیدن به خواسته‌ها، نداشتن رضایت، آرزوی عمر طولانی، داشتن غم و اندوه، نداشتن آسایش، حقارت مقابل دیگران بخاطر درخواست‌ها) و بخش سوم مولفه‌های رفتار‌محور (به خود سخت گرفتن در زندگی، بهانه‌تراشی زیاد برای عدم بخشندگی، نپرداختن حقوق الهی، کسب و نگهداری مال از راه غیردرست، توانایی رد خواسته‌های خود را نداشتن) می‌باشد. نتایج حاصل از نشانگان این سازه، زمینه مناسبی برای تشخیص، طراحی مقیاس و تدوین مداخلات درمانی این سازه فراهم کرده است.
