مهوش معاذی نژاد؛ مختار عارفی؛ حسن امیری
چکیده
روابط صمیمانه زناشویی، مهمترین پیشبینی کننده رضایت از زندگی است. هدف از پژوهش حاضر، هم سنجی اثربخشی آموزش زوجها بر اساس رویکرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ارتباطی بر مدیریت تعارض زوجین بود. جامعهی آماری این پژوهش کل زوجهای مراجعهکننده به مرکز مشاوره آوای سروش شهر کرمانشاه در سال 1397 بود که از میان آنها تعداد ...
بیشتر
روابط صمیمانه زناشویی، مهمترین پیشبینی کننده رضایت از زندگی است. هدف از پژوهش حاضر، هم سنجی اثربخشی آموزش زوجها بر اساس رویکرد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تصویرسازی ارتباطی بر مدیریت تعارض زوجین بود. جامعهی آماری این پژوهش کل زوجهای مراجعهکننده به مرکز مشاوره آوای سروش شهر کرمانشاه در سال 1397 بود که از میان آنها تعداد 45 زوج که دارای معیارهای ورود به پژوهش بودند بهعنوان نمونه و با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. بنابراین، 45 زوج (زن و شوهر ) انتخاب و بهصورت گمارش تصادفی، در سه گروه (15زوجی) ایماگوتراپی، اکت و شاهد جایگزین شدند. در 8 جلسه 120 دقیقهای یکی از گروههای آزمایش در معرض آموزش بر اساس رویکرد مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه دیگر در معرض آموزش بر اساس تصویرسازی ارتباطی قرار گرفتند. مدیریت تعارض توسط پرسشنامه تعارض زناشویی(MCQ) سنجیده شد. دادههای حاصل در سطح توصیفی با استفاده از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) توسط نرمافزارSPSS نسخه 23 مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد در سطح معنیداری 5 درصد آموزش زوجها بر اساس رویکرد اکت و ایماگوتراپی بر مدیریت تعارض زوجین مؤثر است. همچنین نتایج حاکی از آن بود که آموزش زوجها بر اساس رویکرد اکت در ابعاد روابط خانوادگی و خویشاوندان مؤثرتر و آموزش زوجها بر اساس رویکرد ایماگوتراپی در بعد هیجانی مؤثرتر است و در دیگر ابعاد مدیریت تعارض بین این دو روش تفاوت معنیداری مشاهده نشد.