غلامرضا احمدی؛ فرامرز سهرابی؛ احمد برجعلی
چکیده
پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس بر ارزیابی مجدد و فرونشانی هیجانی سربازان با اختلال مصرف مواد افیونی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و بهصورت پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه انجامشده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه سربازان با اختلال مصرف مواد افیونی تشکیل میدهند که در درمانگاه هوانیروز ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس بر ارزیابی مجدد و فرونشانی هیجانی سربازان با اختلال مصرف مواد افیونی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و بهصورت پیشآزمون- پسآزمون با گروه گواه انجامشده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه سربازان با اختلال مصرف مواد افیونی تشکیل میدهند که در درمانگاه هوانیروز کرمان تحت درمان نگهدارنده متادون بودند. نمونه موردمطالعه نیز متشکل از 40 آزمودنی بود که به روش نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و سپس بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل گمارده شدند. پس از تفکیک گروهها، ابتدا پیشآزمون انجام گرفت و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسهی 90 دقیقهای آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس را دریافت کرد؛ در پایان پسآزمون برای هر دو گروه اجرا شد. دادههای حاصل از پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش تنظیم هیجان، افزایش ارزیابی مجدد و کاهش فرونشانی هیجانی را در پی داشته است؛ با توجه به یافتهها میتوان گفت که آموزش تنظیم هیجان با افزایش راهبرد سازگارانه (ارزیابی مجدد) و کاهش راهبرد ناسازگارانه تنظیم تجارب هیجانی (فرونشانی)، میتواند زمینه را برای بهبود اختلال مصرف مواد افیونی فراهم سازد.
