نجمه بلالی دهکردی؛ مریم فاتحی زاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان‌های هیجان‌مدار و روان‌درمانی‌پویشی‌کوتاه‌مدت فشرده بر سازگاری زناشویی زنان با تجربه ترومای پیچیده دوران‌کودکی انجام شد. جامعه پژوهش را زنان متاهل دارای سابقه ترومای پیچیده دوران‌کودکی و روابط زوجی آشفته در شهرکرد در سال 1400 تشکیل می‌دادند. نمونه‌گیری پژوهش از طریق فراخوان و به صورت داوطلبانه ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان‌های هیجان‌مدار و روان‌درمانی‌پویشی‌کوتاه‌مدت فشرده بر سازگاری زناشویی زنان با تجربه ترومای پیچیده دوران‌کودکی انجام شد. جامعه پژوهش را زنان متاهل دارای سابقه ترومای پیچیده دوران‌کودکی و روابط زوجی آشفته در شهرکرد در سال 1400 تشکیل می‌دادند. نمونه‌گیری پژوهش از طریق فراخوان و به صورت داوطلبانه انجام شد. پس از بررسی ملاک‌های ورود به نمونه، در نهایت شش نفر انتخاب و به شکل تصادفی در هر مداخله قرار گرفتند. پس از اجرا، رویکردها مورد مقایسه قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با روش مورد منفرد تحلیل شدند. نتایج تحلیل دیداری بین دو موقعیت مداخله و خط پایه شامل داده‌های ناهمپوش، تغییرات میانه و میانگین، تغییرات سطح نسبی و مطلق، بیانگر اثربخشی هر دو درمان بر سازگاری زناشویی بود. تغییرات میانه و میانگین برای درمان‌های هیجان‌مدار و روان‌درمانی‌پویشی‌کوتاه‌مدت فشرده بیانگر اثربخشی هر دو رویکرد بر افزایش سازگاری زناشویی در اواسط و پایان جلسات درمانی بود. همچنین تغییرات سطح نسبی برای هر دو درمان نشان‌دهنده افزایش سازگاری زناشویی در مراحل اولیه درمان بود. نتایج در مورد تغییرات مطلق برای روان‌درمانی پویشی‌کوتاه‌مدت فشرده و درمان هیجان‌مدار بیانگر آن بود که هر دو درمان توانسته‌اند منجر به تغییرات فوری در نمره سازگاری زناشویی شوند. درصد ناهمپوشی نیز برای هر دو درمان بیانگر اثربخشی بالای این دو درمان برای سازگاری زناشویی بود. با توجه به مقادیر به دست آمده از تغییرات میانه، میانگین، تغییرات سطح و شاخص درصد داده‌های ناهمپوش، نتایج نشان دهنده آن است که درمان هیجان‌مدار نسبت به روان‌درمانی پویشی‌کوتاه‌مدت فشرده در افزایش سازگاری زناشویی موثرتر عمل کرده است.
