نوع مقاله : مقاله علمی - پژوهشی

نویسندگان

• آسیه شریعتمدار ¹
• صدر الدین شریعتی ²

¹ استادیار گروه مشاوره دانشگاه علامه طباطبائی

² دانشیار گروه فلسفه تعلیم و ترییت دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

هدف از تحقیق حاضر تدوین برنامه آموزش هشیاری افزایی وجودی و هشیاری افزایی مبتنی بر اخلاق اسلامی و تعیین و مقایسه اثر بخشی این دو رویکرد بر رضایت از زندگی است. محقق ابتدا برای تدوین برنامه، با بررسی متون مختلف و انتخاب مفاهیم مشترک بین نظریه پردازان وجودی، مبنای کار تدوین را عمدتا بر اساس متون می، یالوم و فرانکل قرار داده و در تدوین برنامه، از مراحل پیشنهادی کوری بهره برده است. در تدوین برنامه اخلاقی، ابتدا با مطالعه اولیه متون اخلاق اسلامی، کتاب جامع السعادات نراقی مورد استفاده قرار گرفت. اما برای مبانی نظری از نظرات جوادی آملی و مطهری نیز استفاده شد. الگوی مراحل این برنامه از مراحل تغییر پروچاسکا و نورکراس الهام گرفته شده است. آزمودنی های تحقیق 45 نفر از دانشجویان دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی است که به صورت تصادفی به سه گروه و سپس هر گروه به صورت گمارش تصادفی در گروه های آزمایشی وجودی، اخلاق اسلامی و کنترل قرار گرفتند. در یکی از دو گروه آزمایشی آموزش هشیاری افزایی وجودی و در دیگری آموزش هشیاری افزایی مبتنی بر اخلاق اسلامی اجرا شد. روش تحقیق روش تجربی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با دو گروه آزمایشی و گروه گواه است. ابزار اندازه گیری مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران است که پایایی آن در ایران 88% گزارش شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که اموزش هشیاری افزایی اخلاق اسلامی منجر به افزایش رضایت از زندگی شده است اما آموزش هشیاری افزایی وجودی تفاوت معناداری ایجاد نکرده است. بین دو گروه وجودی و اخلاق اسلامی نیز تفاوت معناداری وجود نداشت.

کلیدواژه‌ها

• هشیاری افزایی وجودی
• هشیاری افزایی اخلاق اسلامی و رضایت از زندگی

عنوان مقاله [English]

Formulation of Instructional Programs of Islamic Morals and Existential Consciousness Enhancement & Comparing Their Effectiveness on Life Satisfaction Improvement

نویسندگان [English]

• asieh shariat madari ¹
• sadrodin shariati ²

چکیده [English]

The present research was conducted to develop instructional programs of Islamic morals & existential consciousness enhancement & compare their effectiveness on life satisfaction improvement. First of all, for formulating existential program ,different texts were monitored and common concepts among existential theoreticians specially May, Yalom & Frankle were chosen as a basis of the work. Corryís pattern of existential psychotherapy(2005c) was used for various stages of the program. For formulating Islamic morals program, the researcher used jame olsaadat by Naraghy (because of its relatively integrated theory & systematic structure), Javady e Amoly & Motahharysí ideas. The pattern for stages of this program is derived from change stages in Systems of Psychotherapy by Prochaska & Norcross (1994). The participants (45 students from Allameh Tabatabai University, the Faculty of psychology and education) randomly divided into 3 groups: existential, moral & control group. While experimental groups were given their instructional programs(Islamic morals and existential programs), no intervention was used for the control group. The methodology of this research was experimental. Life Satisfaction Scale (SWLS, Diener et al., 1985, with reliability 0/88 in Iran.) was used to measure life satisfaction. The results demonstrates that Islamic morals consciousness enhancement program improved life satisfaction but existential consciousness enhancement program was not effective .There was not any meaningful difference between experimental and Islamic morals group

کلیدواژه‌ها [English]

• existential consciousness enhancement
• Islamic morals consciousness enhancement
• Life Satisfaction