ابارشی، زهره؛ طهماسیان، کارینه؛ مظاهری، محمدعلی و پناغی، لیلی (1388). تاثیر آموزش برنامه‌ی ارتقای روانی اجتماعی کودک از طریق بهبود تعامل مادر کودک بر خود اثرمندی والدگری و رابطه مادر و کودک زیر سه سال. فصلنامه علمی- پژوهشی پژوهش در سلامت روانشناختی. 3 (3)،52-50
اسماعیل زاده کیابانی، مریم. (1392). تاثیر آموزش فرزندپروری مثبت بر استرس والدگری مادران و نشانه های رفتاری هیجانی پسران مبتلا به ADHD شهر کرج. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه پیام نور کرج.
امیدوار طهرانی، آسیه و خانی، محمد حسین (1394) تحلیل کانونی رابطه بین والدگری پدر و استقلال عاطفی فرزند. فصلنامه فرهنگ مشاوره. 6 (22). 87-104
بهرام آبادی، مهدی، زهراکار، کیانوش،بروجردی، هانیه، محمدی فر، محمدعلی. (1392). اثربخشی برنامه بهبود بخشی ارتباط بر کیفیت رابطه والد- فرزندی در نوجوانان دختر خانواده های تک والدینی مادر سرپرست، مجله روانشناسی بالینی. 5(2)،16-14.
بشردوست، نرگس؛ زندی پور، طیبه و رضائیان، حمید (1393). تاثیر آموزش سبک‌های فرزندپروری (مهارت های والدینی) بر تغییر نگرش مادران باردار نوبت اول به مقوله‌ی فرزندپروری، فصلنامه مطالعات زن و خانواده. 2(2)،74-65
تجریشی، معصومه، عاشوری، محمد، افروز، غلامعلی، ارجمندیان، عای اکبر، غباری بناب، باقر. (1394). اثر بخشی آموزش برنامه ی والدگری مثبت بر تعامل مادر با کودک کم توان ذهنی، فصلنامهی توانبخشی. 2(16)، 131-129.
ساندرز. شیوه‌ای مثبت برای رسیدگی به رفتار کودکان برای همهی پدر و مادران، ترجمه نوشین شمس(1393). تهران: انتشارات آسیم.
شیخ سامانی، الهام. (1386). بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های والدینی بر بهبود رایطه والد- کودک. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه الزهرا.
شکوهی نیا، محسن، پرند، اکرم،شهائیان، آمنه و متولی پور، عباس. (1387). تاثیر آموزش مهارت های حل مسئله بر تعامل والد- کودک و بهبود رفتارهای چالش برانگیز کودکان، فصلنامه خانواده و پژوهش. 2(4)، 10-15
طاهری نیا، سمانه. (1391). اثربخشی آموزش فرزندپروری با رویکرد مثبت نگر بر خودکارآمدی مادران و بهبود رابطه مادر-کودک و مشکلات رفتاری کودکان. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه فردوسی مشهد
عابدی، ثریا (1392). برنامه والدگری مثبت. فصلنامه تعلیم و تربیت استثنایی.14(4)، 37-30.
عابدی شاپورآبادی، ثریا؛ پورمحمدرضایی تجریشی، معصومه؛ محمدخانی، پروانه و فرضی، مرجان (1391). اثربخشی برنامه گروهی والدگری مثبت بر رابطه مادر- کودک در کودکان با اختلال بیش فعالی/نارسایی توجه. روان شناسی بالینی سال چهارم پاییز 1391 شماره 3 (پیاپی 15)، 62-73.
علی اکبری دهکردی، مهناز، کاکوجویباری، علی اصغر، محتشمی، طیبه و یکدلهپور، نرگس. (1393). اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر تنیدگی والدینی در مادران کودکان با آسیب شنوایی، فصلنامهی شنوایی شناسی. 6(23)، 73-66.
کاکابرایی، کیوان (1395). تأثیر آموزش حل مسئله خانواده محور بر ارتباط والد- کودک دانش آموزان دوره ابتدایی. فصلنامه فرهنگ مشاوره. 7 (26)، 1-150
محرری، فاطمه، سلطانی فر، عاطفه، خالصی، حمید و اسلامی، نجمه. (1391). بررسی تاثیر آموزش برنامه تربیت سازنده به مادران در بهبود روابط با فرزندان نوجوان، فصلنامه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد. 55(2)، 123-116.
Damodaran, K. D. (2013). Parent child interaction therapy: child well- being through an effective parenting intervention, the journal of positive psychology, 3, 1-12
Driscoll, K., Pianta, R.C. (2011). Mother’s and father’s perceptions of conflict and closeness in parent- child relationships during early chilhood. Journal of early chilhood and infant psychology, 7, 1-18
Feeley, K., Jones, E. (2007). Strategies to address challenging behavior in young children with Down syndrome. Down syndrome Research and Practice Advance Online Publication; 81(11):19-30.
Goldstein, S., Goldstein, M., Jones, C. B., Braswell, L., Sheridan, S. (1998). Managing ADHD in Children: A Guide for practitioners use. New York: John Wiley & sons, Inc.
Khodabakhshi koolaee, A., Shahi, A. Navidian, A. & Mosalanejad, L. (2015). The effect of positive parenting program training in mother of children with attention deficit hyperactivity on reducing children's externalizing behavior problem. Journal of fundamentals of mental health, 3,135-141
Oord, S., Bogels, S. M, Peijnenburg, D. (2012). The effectiveness of mindfulness training for children with ADHD and mindful parenting for their parents. Journal of Child & Family Studies; 21:139-147.
Olivari, G. M. (2015). Adolescent perceptions of parenting styles in Sweden Italy and Greece: an exploratory study. Europe's journal of psychology, 2,244-258
Pianta, R. C. (1994). Patterns of relationships between children and kindergarten teacher. Journal of school psychology, 32, 15-32.
Sheperis, C., Sheperis, D. Monceaux, A. Davis, J. R. & Lopez. B. (2015). Parent- child interaction therapy for children with special needs. The professional counselor, 2, 248-260
Sanders, M. R. (2003). Triple p-positive parenting program: A population approach to promoting competent parenting. Aust. E-J. Advancement Mental Health; 2(3):127-143.
Sanders, M. R. (2005). Triple P: A multi- level system of parenting intervention: workshop participant notes: the University of Queensland: Brisbane, Australia.
Sanders, M. R., McFarland, M. C. (2006). Treatment of depressed mothers with disordered children: A controlled elevation. Cognitive Behavioral Therapy; 31(1):86-112.
Sanders, M. R. (2012). Development, evaluation, and multinational dissemination of the triple p- positive parenting program. Annual review of clinical psychology, 8, 345-379
Turner, K. M. T., Mrkie- Dadda, C., Sanders, M. R. (2002). Facilitators manual group triple university of Wisconsin Madison. 8, 1-33
Wakimizu, R., Fujioko, H. Lejima, A. & Miyamoto, S. (2014). Effectiveness of the group- based positive parenting program with development disabilities: a longitudinal study. Journal of psychological abnormalities in children, 1, 1-9
)