آرین فر، نیره. اعتمادی، عذرا. (1395). مقایسه اثربخشی زوج‍درمانی یکپارچه نگر و هیجان مدار بر صمیمیت زناشویی زوجین آسیب‌دیده از خیانت همسر. فصلنامه علمی -پژوهشی پژوهش‌های مشاوره. دوره 15، شماره 59، 37-7.
آقایوسفی، علیرضا؛ مهمان‍نوازان، اشرف و دهستانی، مهدی. (1394). اثربخشی آموزش خوددلگرم‍سازی شوناکر مبتنی بر نظریه آدلر بر راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در زنان سرپرست خانوار. مجله روان‍شناسی و روان‌پزشکی شناخت دانشگاه علوم پزشکی کردستان، دوره 2، شماره 2، 15-1.
ابوالقاسمی، شهنام. فلاحی، سوما. بابایی، طاهره. حجت، سید کاوه. (1391). مقایسه اثربخشی آموزش دلگرم سازی و مهارت‌های زندگی بر خودکارآمدی همسران معتادان. مجله دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، دوره 4، شماره 3، 300-293.
اکبری، کمال (1391). اثربخشی آموزش گروهی غنی‌سازی ازدواج به سبک اولسون بر رضایتمندی زناشویی و امید به بهبود رابطه زناشویی زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و تأثیر غیرمستقیم آن بر همسرانشان. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی.
بزرگمنش، کاملیا. نظری، علی‌محمد. زهراکار، کیانوش. (1395). اثربخشی خانواده‌درمانی بر انسجام و انعطاف‌پذیری خانواده، پرستاری و مامایی جامع‌نگر. سال 26، شماره 82، 35-27.
جلالی، ایران. احدی، حسن. کیامنش، علیرضا. (1395). بررسی تأثیر آموزش خانواده مبتنی بر رویکرد اولسون بر بهبود انطباق و انسجام خانواده. روش‌ها و مدل‌های روانشناختی، سال 7، شماره 4، 22-1.
خجسته مهر، رضا. احمدی قوزلوجه، احمد. سودانی، منصور. (1394). اثربخشی مشاوره زناشویی تلفیقی کوتاه‌مدت بر صمیمیت عاطفی و کیفیت زناشویی زوجین. روان‍شناسی معاصر دوره 10، شماره 2، 40-29.
خجسته مهر، رضا. عباس پور، ذبیح الله. رجبی، غلامرضا. عالی پور، سیروس. عطاری، یوسفعلی. (1393). اثربخشی درمان‌های شناختی رفتاری خانواده- محور و راه‌حل- محور بر افکار خودکشی گرایانه، علائم افسردگی، پیوستگی و انطباق‌پذیری خانوادگی اقدام کنندگان به خودکشی. مشاوره و روان‌درمانی خانواده سال، 4، شماره 2، 225-185.
داوودی، زهرا. اعتمادی، عذرا. بهرامی، فاطمه. (1390). رویکرد کوتاه‌مدت راه‌حل محور برای کاهش گرایش به طلاق در زنان و مردان مستعد به طلاق. فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی، دوره 1، شماره 43، 134-121.
رجبی، غلامرضا. نادری، زهرا. امان الهی، عباس. شهنی ییلاق، منیجه. (1394). بررسی اثربخشی زوج‍درمانی سیستمی- سازه گرا بر پردازش بین فردی و نزدیکی رابطه در زوج‌های آشفته. روش‌ها و مدل‌های روانشناختی سال 6، شماره 21، 139-105.
زارعی، صاحبه. ثابت، مهرداد. (1393) در بررسی اثربخشی آموزش زوج‍درمانی هیجان-محور بر تعهد، صمیمیت و اعتماد زنان متأهل شهر تهران. نسیم تندرستی، سال 3، شماره 1، 27-21.
شیلینگ، لوئیس؛ نظریه‌های مشاوره، ترجمه خدیجه آرین. (1391)، تهران، اطلاعات.
علی‌اکبری دهکردی، مهناز. (1391). رابطه بین هوش هیجانی و رضایت زناشویی در زوجین. تحقیقات علوم رفتاری، دوره 6، شماره 2، 169-161.
غفوری، سمانه. مشهدی، علی. (1392). بررسی اثربخشی روان‌درمانی معنوی مبتنی بر بخشودگی در افزایش رضایتمندی زناشویی و کاهش تعارضات زوجین. فصلنامه اصول بهداشت روانی، سال 15، شماره 1، 57-45.
فتوحی بناب، سکینه. حسینی نسب، داوود. هاشمی، تورج. (1390). اثربخشی زوج درمانگری شناختی- رفتاری، اسلامی و تحلیل رفتار متقابل بر خودشناسی زوج‌های ناسازگار. مطالعات روانشناختی، دوره 7، شماره 2، 64-37.
کریمیان، نادر. زارعی، اقبال. محمدی، کوروش. کریستنسن، اندرو. (1395). بررسی و مقایسه اثربخشی زوج‍درمانی التقاطی (IBCT) و درمان تصمیم‌گیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجین متعارض سنندج. فصلنامه مشاوره و روان‌درمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 7، شماره 25، 132-111.
مرادی، امید. اسمعیلی، معصومه. شفیع‌آبادی، عبدالله، کیامنش، علیرضا. (1391). بررسی اثربخشی الگوی مشاوره پیشگیری از طلاق بر کیفیت زندگی و انصراف از طلاق زوج‌های در آستانه طلاق. نشریه مشاوره و روان‌درمانی خانواده، شماره 4، 294-287.
مرادی، امید. اسمعیلی، معصومه. شفیع‌آبادی، عبدالله. کیامنش، علیرضا. (1392). بررسی اثربخشی زوج‍درمانی مبتنی بر بازنمایی الگوهایی والدینی بر انصراف از طلاق زوج‌های متقاضی طلاق. ماهنامه علوم پزشکی کرمانشاه، شماره 5، پیاپی 66، 293-287.
مستوفی سرکاری، امیر. قمری، محمد. حسینیان، سیمین. (1398). مقایسه اثربخشی آموزش روانی بر اساس الگوی مک مستر و السون در انسجام خانواده معلمان زن. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 10، شماره 37، 120-99.
نامنی، ابراهیم. شیر آشتیانی، آزاده. (1395). بررسی اثربخشی ترکیب دو روش درمانی راه‌حل مدار و روایتی بر سرزندگی و کنترل عواطف در زنان متقاضی طلاق. فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی دانشگاه علامه طباطبایی، سال 7، شماره 27، 170-149.
نقیبابی، مائده. (1392). اثربخشی زوج‍درمانی مبتنی بر تلفیق رویکرد وجودگرایی با مدل اولسون بر رضایتمندی زناشویی و کارکرد خانواده زنان ماستکتومی شده و همسرانشان. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد. دانشگاه علوم بهزیستی و توان‌بخشی.
هوشمند، شادی. (1391). بررسی رابطه خرده مقیاس‌های صمیمیت ازدواج با شاخص ازدواج موفق در زوجین شهرستان مراغه. پایان‌نامه کارشناسی، گروه مشاوره.
Al-Krenawi, A. (2010). A study of psychological symptoms, family function, marital and life satisfactions of polygamous and monogamous women: The Palestiniancase.
Arimitsu, K. (2016). The effects of a program to enhance self-compassion in Japanese individuals: A randomized controlled pilot study. The Journal of Positive Psychology, 11(6), 559-571.
Bagarozzi, Dennis. A. (2001). Enhancing Intimacy In marriage.Branner- Rouledye. Tylor & Forancis Group. USA.
Blatterer, H. (2015). Everyday Friendships: Intimacy as Freedom in a Complex World. New York: Palgrave Macmillan.
Chilling, E, Baucom, D, Burnet, C. K, Ragland, D. (2003). Altering the course of marriage: The effect of PREP communication skills acquisition on couples risk of becoming martially distressed. Journal of Family Psychology, 17, 41-53.
Finlay-Jones, A.L, Rees, C.S, SKane, R. T. (2015). Self-Compassion, Emotion Regulation and Stress among Australian Psychologists: Testing an Emotion Regulation Model of Self-Compassion Using Structural Equation Modeling. Plos One, 10(7),1-19.
Foureur, M, Belsky, K, Burton, G, Crisp, N. (2013). Enhancing the resilience of nurses and midwives: pilot of a mindfulness-based program for increased health, sense of coherence and decreased depression, anxiety and stress.Contemp Nurse, 45(11), 114-125.
Gilbert, P. (2009). The compassionate mind: A new approach to life’s challenges. London: Constable & Robinson.
Gilbert, P, & Irons, C. (2005). Focused therapies and compassionate mind training for shame and self-attacking. In P. Gilbert (Ed.), Compassion: Conceptualisations. research and use in psychotherapy (pp. 263-325). London: Routledge.
Jurkane-Hobein, I. (2015). magining the Absent Partner: Intimacy and Imagination in Long-distance relationships. Innovative Issues and approaches in social sciences, 8(1), 223-225.
Lafontaine MF, Johnson SM, Burgess Moser M, Wiebe SA, Dalgleish TL, Tasca GA. (2015). Predicting change in marital satisfaction throughout emotionally focused couple therapy. J Marital Fam Ther. Online first, 41(3):276-91.
Leaviss, J, Uttley, L. (2015). Psychotherapeutic benefits of compassion-focused therapy: an early systematic review, Psycho Med, 45(5), 927-945.
Malouff JM, Thorsteinsson EB, Schutte NS, Bhullar N, Rookke SE. (2010). The five-factor model of personality and relationship satisfaction of intimate partners: A meta- analysis. Journal of Research in Personality, 44: 124-7.
Mandemakers, J. J; Monden, C.W.S. & Kalmijn M. (2010). Are the effects of divorce on psychological distress modified by familybackground? Advances in Life Course Research; 15, 27–40.
Mashek, D. J, & Sherman, M. D, (2008). Desiring Less Closeness With Intimate Others, 343-356, Retrieved from handbook of Closeness and Intimacy, London, Lawrence Erlbaum Associates, Publishers, Mahwah, New Jersey. This edition published in the Taylor & Francis e-Library.
Mitchell A. E. (2007). The effect of self-disclosure and empathic responding on intimacy:Testing an interpersonal process model of intimacy using an observational coding system. Texas, United States: Master’s thesis, Texas A&M University.
Olson, D. H. (1999). Circumplex Model of marital and family systems. Journal of Family Therapy, 22, 144-167.
Olson, D. (2011). FACES IV and the Circumplex Model: Validation study. Journal of Marital and Family Therapy, 37(1), 64-80.
Raes, F. (2010). Rumination and worry as mediators of the relationship between self- compassion and depression and anxiety. Journal of Personality and Individual Differences, 48, 757-761.
Ripley, J, Worthington, EL. (2002). hope-focused and forgiveness-based group interventions to promote marital enrichment. Journal of Counseling & Development,80,452-463.
Rodrigues AE, Hall JH, Buffalo S. (2007). Predictors of divorce and relationship dissolution. M. Fine & J. Harvey (Eds.). Handbook of divorce and relationship dissolution. 1th ed. Erlbaum. 1-46.
Ronnan,G.F. & Dreer,L.F. (2004). Violent couples coping and communication skills. Jornal of family violence. 19,131_142
Snyder, D. K, Balderrama-durbin, C. (2012). Integrative approaches to couple therapy: Implications for clinical practice and rerearch .Behavior Therapy, 43, 13-24.
Wilder, SE. (2016). Predicting adjustment to divorce from social support and relational quality in multiple relationships. Journal of Divorce & Remarriage, 57(8):553-572.
Zareei Mahmoodabadi H. (2014). The effectiveness of retraining attribution styles on dimensions of family functioning in divorce applicant couples. Journal of Family Counseling and Psychotherapy. 4(3): 367-387.
)