صادق حکمتیان فرد؛ سوران رجبی؛ فریده سادات حسینی
چکیده
هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان حساسیتزدایی با حرکت چشم و پردازش مجدد بر خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب سخنرانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. نمونه تحقیق 30 دانشجوی دارای اضطراب اجتماعی بودند که از بین دانشجویان دانشگاه خلیجفارس به شیوه نمونهگیری ...
بیشتر
هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان حساسیتزدایی با حرکت چشم و پردازش مجدد بر خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب سخنرانی دانشجویان دارای اضطراب اجتماعی است. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه بود. نمونه تحقیق 30 دانشجوی دارای اضطراب اجتماعی بودند که از بین دانشجویان دانشگاه خلیجفارس به شیوه نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایشی و گواه جای گرفتند. قبل و بعد از اجرای درمان، پرسشنامههای اضطراب سخنرانی، خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب اجتماعی بر روی دو گروه اجرا شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که بین میانگین نمرات پسآزمون تعدیلشده گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد (001/0>P)، بهنحویکه آموزش حساسیتزدایی با حرکت چشم و پردازش مجدد باعث کاهش اضطراب سخنرانی، اضطراب اجتماعی و بهبود خودکارآمدی تحصیلی شده است؛ بنابراین نتیجه میگیریم درمان حساسیتزدایی با حرکت چشم و پردازش مجدد در بهبود خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب سخنرانی و علائم اضطراب اجتماعی دانشجویان دارای اختلال اضطراب اجتماعی اثربخش است.
رضا میرعرب رضی؛ مریم طالبی؛ علیرضا بادله
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر موسیقی و آوای قرآنکریم بر میزان افسردگی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان خوابگاهی انجام شد. روش: در قالب یک طرح آزمایشی پیشآزمون/ پسآزمون/ پیگیری با گروه کنترل، از بین جامعهی دانشجویان خوابگاهی دانشگاه مازندران، بر اساس توزیع نمرات سیاههی افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه خودکارآمدی بندورا، ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر موسیقی و آوای قرآنکریم بر میزان افسردگی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان خوابگاهی انجام شد. روش: در قالب یک طرح آزمایشی پیشآزمون/ پسآزمون/ پیگیری با گروه کنترل، از بین جامعهی دانشجویان خوابگاهی دانشگاه مازندران، بر اساس توزیع نمرات سیاههی افسردگی بک (BDI) و پرسشنامه خودکارآمدی بندورا، 40 نفر از دانشجویانی که سطح افسردگی آنها بالاتر از متوسط بود، انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت 20 روز، هر روز به مدت 20 دقیقه (در دو نوبت 10 دقیقهای) به سورههای معینی از قرآن کریم (رعد، شمس و مائده) با صدای استاد عبدالباسط و مصطفی اسماعیل گوش دادند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکرد. میزان افسردگی آزمودنیهای دو گروه پس از پایان 20 روز (پسآزمون) و دو ماه بعد از آن (پیگیری) مورد سنجش قرار گرفت. همچنین با اجرای پرسشنامه خودکارآمدی، تاثیر موسیقی و آوای قرآنکریم نیز مورد پیمایش قرارگرفت. یافتهها: نتایج تحلیلکوواریانس با افزایش خودکارآمدی تحصیلی کاهش معناداری را در نمرههای افسردگی گروه آزمایش در پسآزمون نشان داد. همچنین نتایج آزمون t همبسته نشان داد که اثربخشی موسیقی قرآن کریم تا مرحلهی پیگیری استمرار داشته است. نتیجهگیری: نتایج پژوهش حاضر از اهمیت کاهش افسردگی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی از طریق رجوع به قرآن و موسیقی آن حمایت میکند.
ابراهیم نعیمی؛ سید محمد حسین آشفته؛ ریحانه طالبی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با ادراک از خود و تفکر انتقادی در دانش آموزان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع اول و دوم متوسطه شهر تهران در سال 1394 - 1395 بود. نمونه مورد پژوهش از بین دانش آموزان دختر پایه اول و دوم دبیرستانهای علوم انسانی منطقه 2 تهران که بهصورت تصادفی و با استفاده از روش نمونهگیری ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی با ادراک از خود و تفکر انتقادی در دانش آموزان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع اول و دوم متوسطه شهر تهران در سال 1394 - 1395 بود. نمونه مورد پژوهش از بین دانش آموزان دختر پایه اول و دوم دبیرستانهای علوم انسانی منطقه 2 تهران که بهصورت تصادفی و با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای چندمرحلهای انتخاب شد و شامل190 نفر بود. ابزار این پژوهش 3 پرسشنامه خودکار آمدی تحصیلی جینک و مورگان ، ادراک از خود و تفکر انتقادی کالیفرنیا میباشد. که به وسیله آن اطلاعات مربوط به دانش آموزان گرد آوری شد. در تجزیه و تحلیل داده های جمع آوریشده از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که بین خودکار آمدی با ادراک خویشتن، خودکار آمدی و تفکر انتقادی و تفکر انتقادی و ادراک خویشتن رابطه معنا داری وجود ندارد.