Document Type : Research Paper

Authors

Abstract

The aim of this study  was examining  the semantics of the word providence as one of the most important key word is Holy Quran. Semantics of the word helps us to study the role of this concept to grasp and  achieve semantic network of providence. Providence is one of the most important issues that illustrate according to it how to create the world and the creatures in the universe. This concept helps us to use it as one of the structures that can serve as a guide in shaping our activities. Any activity from this perspective can be viewed from the perspective of the instrument and can lead to an object in shaping it. The process of consultation and practice that has been developed and addressed in this process is the subject of this review. In the Holey Quran, God's providence has been used to both  as a verb  that is doing some things and used in a name that is sharing to the things. In this framework, the Thing is anything (subject, relationship, judgment or practice) that the providence has been applied and realized. This concept has the capability to operate in each program.Conceptually Providence points out all of  the creation in  the world. In this context, all of the objects (the relationships ,judgments , operations and subjects) are things that is created by providence .A semantic study of God's providence has also shown that this  word as one of the most pivotal Quran words in drawing the Quran world view, intended  as a program of macro creation more than express a desire simply to create something.

Keywords

ابـن فارس، احمد (1410 ق). مقاییس‌ اللغـه. بیروت: دار الجـیل.
ابن منظور، محمد بن مکرم (1414 ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
آلوسی، شهاب‌الدین (1415 ق). روح المـعانی فی تفسیر القرآن العـظیم و السـبع‌ المثانی. بیروت: دار‌ الکتب العلمیه.
امامی، محمد (1380). بازکاوی هدایت و ضلالت در قرآن. مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
انیس، ابراهیم و دیگران (1367). المعجم الوسیط. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
ایزوتسو، توشیهیکو (1394). مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن مجید. ترجمه فریدون بدره‌ای. تهران: نشر و پژوهش فروزان روز.
ایزوتسو، توشیهیکو (1360). خدا و انـسان در قـرآن. ترجمه احمد آرام. تهران: شرکت سهامی انتشار.
ایزوتسو، توشیهیکو (1378). مفاهیم اخلاقی دینی در قـرآن ‌مـجید. ترجمه فریدون بدرّه‌ای. تهران: نشر و پژوهش فروزان روز.
ایزوتسو، توشیهیکو (1387). مفهوم ایمان در‌ کلام‌ اسلامی. ترجمه زهرا پور سینا. تهران: سروش.
بهبودی، محمدباقر (1380). معارف قرآنی. تهران: سرا.
پاکتچی، احمد (1385). معنای لاشئ در انتقال از فلسفه یونانی به فلسفه اسلامی. شناخت، 49، 109-126.
پاکتچی، احمد (1387). آشنایی با مکاتب معناشناسی معاصر. نامه پژوهش فرهنگی، 13، 89-120.
پاکتچی، احمد (1387). مطالعه معنا در سنت اسلامی. نامه پژوهش فرهنگی، 13، 121-156.
پالمر، فرانک، ر (1385). نگاهی تازه به معنی‌شناسی. ترجمه کورش صفوی. تهران: ماد.
خاتمی، محمود (1384). جهان در اندیشه هیدگر. تهران: موسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر.
راغب اصفهانی، حسین‌ بن‌ محمّد (1422 ق). المفردات فی غریب القرآن. بیروت: دار المعرفه.
روبینز، رابرت هنری (1370). تاریخ مـختصر زبـان‌شناسی. ترجمه علی‌محمد حق‌شناس. تهران: مرکز.
سعیدی روشن، محمدباقر (1385). تحلیل زبان‌ قرآن و روش‌شناسی فهم آن. قم: موسسه پژوهشی حوزه و دانشگاه.
سیبیاک، تامس آلبرت (1391). نشانه‌ها: درآمدی بر نشانه‌شناسی. ترجمه محسن نوبخت. تهران: نشر علمی.
شریعتی، غلام محمد؛ سعیدی روشن، محمدباقر (1393). رابطه معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبائی. قرآن شناخت، 7(14)، 5-24.
شکرانی، رضا؛ مطیع، مهدی؛ صادق زادگان، هدی (1390). بررسی روش گفتمان کاوی و چگونگی کاربست آن در مطالعات قرآنی. عیار پژوهش در علوم انسانی، 3(5)، 93-122.
صفوی، کورش (1385). آشنایی با معنی‌شناسی. تهران: پژواک کیوان‌.
صفوی، کورش (1390‌). درآمدی بر معنی‌شناسی. تهران: سوره مهر.
طباطبائی، محمدحسین (1374). تفسیر المیزان‏. ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی. قم‏: دفتر انتشارات اسلامی جامعه‏ مدرسین حوزه علمیه قم.
طبرسی، فضل بن حسن (1360). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. ترجمه ‏رضا ستوده‏. تهران: انتشارات فراهانی‏.
عبدالباقی، محمدفواد (1364 ق). معجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم. قاهره: دارالکتب المصریه.
مختار عمر، احمد (1385‌). معناشناسی‌. ترجمه‌ سید حـسین سـیدی. مـشهد: دانشگاه فردوسی.
مصطفوی، حسن (1360). التحقیق فی کلمات‌ القرآن‌. تهران: بنگاه تـرجمه و نـشر کتاب.
مطیع، مهدی؛ پاکتچی، احمد؛ نامور مطلق (1388). درآمدی بر استفاده از روش‌های «معناشناسی» در مطالعات قرآنی. پژوهش دینی، 18، 105-132.
مطیع، مهدی؛ حسینی، اعظم السادات (1391). تبیین معناشناختی آثار قول از دیدگاه قرآن کریم. مطالعات قرآن و حدیث، 10، 35-76.
هایدگر، مارتین (1381). شعر، زبان و اندیشه رهایی. ترجمه عباس منوچهری. تهران: مولی.