ORIGINAL_ARTICLE
نقش تاب آوری، معنویت و دینداری در پیش بینی رضایتمندی از زندگی در سالمندان
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش تابآوری، معنویت و دینداری در پیشبینی رضایتمندی از زندگی در سالمندان شهرستان بهارستان، همچنین تعیین وزن هر یک از متغیرهای پیشبینی کننده، انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی میباشد. 280 نفر از سالمندان شهرستان بهارستان، که به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها پرسشنامه تابآوری کونور– دیویدسون، پرسشنامه معنویت/ دینداری مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده، مقیاس رضایتمندی از زندگی دینر، و نیز پرسشنامه ویژگیهای جمعیت شناختی به کار برده شد. برای تحلیل دادهها ازضریب همبستگی پیرسون و همچنین از روش رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تابآوری، معنویت و دینداری با رضایتمندی از زندگی رابطه معناداری وجود داشت. همچنین ضریب رگرسیون نشان داد که متغیرهای تابآوری، معنویت و دینداری به طور معناداری قادر به پیشبینی رضایتمندی از زندگی بودند ( 001/0>p) پایین بودن عامل تورمواریانس( VIF) هم نشان دهنده میزان هم خطی پایین بین متغیرهای پیش بین بود. نتیجه گیری: تابآوری از جمله متغیرهای پیشبین رضایتمندی از زندگی است اما این عامل با کمک متغیر معنویت و دینداری می تواند پیشبینی کننده قوی برای متغیر رضایت از زندگی باشد.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5906_367576ddfbf339838fea03894ccf5c15.pdf
2012-12-21
1
20
10.22054/qccpc.2011.5906
تابآوری
معنویت
دینداری
رضایتمندی از زندگی
سالمند
یوسف
اعظمی
a_moatamedy@yahoo.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی دانشگاه علامه طباطبائی
LEAD_AUTHOR
عبدالله
معتمدی
a_moatamedy@yahoo.com
2
استادیار گروه روان شناسی بالینی دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
یونس
دوستیان
dostian2438@gmail.com
3
دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره توانبخشی، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
محمد
جلالوند
mohammad_900292@yahoo.com
4
دانشجوی کارشناس ارشد روا نشناسی بالینی، دانشگاه شیراز
AUTHOR
محسن
فرزانگان
5
دانشجو ی کارشناسی ارشد روا نشناسی عمومی، دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود اختلال افسردگی اساسی عود کننده
هدف: نظریه طرحواره برای بیماران با مشکلات روا نشناختی مزمن که موفقیت قابل توجهی در درمان شناختی به دست نمی آوردند، رشد یافت. اگرچه این نظریه اغلب برای اختلالات شخصیت به کار م یرود، اما م یتواند برای اختلال افسردگی برنامه درمانی مناسبی باشد. بنابراین این پژوهش با این هدف آغاز شد که نشان دهد آیا طرحواره درمانی بر بهبود علائم افسردگی اساسی عودکننده مؤثر است یا خیر؟ روش: این پژوهش بر اساس طرح آزمایشی تک آزمودنی با روش خط پایه چندگانه بر روی 6 آزمودنی (20-30 سال) که دارای اختلال افسردگی اساسی بودند، انجام گرفت. داد ه ها به وسیله پرسشنامه های ( 1) افسردگی بک ( 2 طرحواره های یانگ ( 3) مصاحبه بالینی ساختار یافته برای اختلالات محور I در DSM-IVدست آمد. با انجام مصاحبه بالینی و تشخیص اختلال افسردگی اساسی، طرحواره درمانی در12 جلسه 60-45 دقیقه ای (تقریباً هر هفته یک جلسه) اعمال شد. که پیش از مداخله، حین مداخله و پس از پایان مداخله آزمودن یها پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند. یافته ها: تحلیل داده ها اثر بخشی نسبی طرحواره درمانی را در کاهش علائم اختلال افسردگی اساسی عودکننده و اصلاح و بهبود طرحواره های ناکارآمد اولیه افراد افسرده نشان داد. نتیجه گیری: بنابراین با شناسایی طرحواره های افسرده ساز م یتوان آنها را هدف درمان قرار داد و با مداخلات درمانی متمرکز بر طرحواره موجب تغییر و اصلاح آنها شد.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5907_fdc390b76d15412fbbc91d5ee9a54657.pdf
2012-12-21
21
48
10.22054/qccpc.2011.5907
طرحواره های ناکارآمد اولیه
طرحواره درمانی
افسردگی اساسی عودکننده
تک آزمودنی
مسیب
یار محمدی واصل
1
عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینای همدان
AUTHOR
احمد
برجعلی
borjali@atu.ac.ir
2
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
محمود
گلزاری
golzari@atu.ac.ir
3
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
علی
دلاور
delavarali@yahoo.com
4
استاد دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثربخشی و مقایسه مشاورة گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی و شناختی – رفتاری بر کنترل خشم دانش آموزان
هدف: این پژوهش به منظور بررسی تأثیر مشاورة گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی و شناختی - رفتاری بر میزان کنترل خشم دانش آموزان پسر دبیرستانی در باروق انجام شد. روش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود و جامعه آماری شامل کلیه دانشآموزان مدارس متوسطه شهر باروق ( 367 نفر) بودند. از میان مدارس پسرانه دوره دبیرستان از طریق نمونهگیری خوشه ای دو مدرسه انتخاب شد و با اجرای پرسشنامه خشم چندبعدی سیگل(1986)، 30دانش آموز را که کنترل خشم پایین تری داشتند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه جایگزین گردیدند. مشاوره گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی به مدت هشت جلسه روی یک گروه اجرا شد و روی گروه دیگر هشت جلسه رویکرد شناختی- رفتاری اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها: داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و شفه، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحلیل نشان داد که در متغیرهای خشم کلی و خشم انگیختگی، بین هر سه گروه وجودی، شناختی- رفتاری و کنترل با همدیگر تفاوت معناداری وجود دارد ( 01/0>p). غیر از مؤلفه خشم بیرونی، در مؤلفه های موقعیت خشم انگیز، نگرش خصمانه و خشم درونی بین گروه وجودی با گروه کنترل و گروه شناختی- رفتاری با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود داشت، ولی بین گروه های وجودی و شناختی- رفتاری تفاوت معناداری حاصل نشد. ( 05/0< p) نتیجه گیری: مشاورة گروهی مبتنی بر رویکرد وجودی و رویکرد شناختی - رفتاری میزان خشم در دانشآموزان را کاهش داده است
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5908_fb044ac7d8478234e318f960b659e8bc.pdf
2012-12-21
49
71
10.22054/qccpc.2011.5908
کنترل خشم
شناختی– رفتاری
وجودی
محراب
بشیر پور
1
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
حسین
سلیمی
2
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی گروه درمانی شناختى- رفتارى در افزایش سلامت روانی و بازگشت به مصرف مواد مخدر در افراد وابسته به مواد مخدر مراجعه کننده به دو مرکز درمان سوءمصرف مواد در سطح شهر تهران
زمینه:پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان گروهی شناختی - رفتاری بر سلامت روانی و پیشگیری از عود مصرف مواد مخدر در افراد وابسته به مواد مخدر انجام شده است. روش:روش پژهش در این تحقیق، شبه آزمایشی بود و جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از کلیۀ بیماران (معتادان) مراجعه کننده به دو مرکز درمان سوءمصرف مواد در سطح شهر تهران، انتخاب نمونه به شکل نمونه گیری هدفمند بود و از می ان 400 فرد وابسته به مواد افیونی سرند شده، 112 نفر از افرادی که در دو مرکز درمان سوء مصرف مواد مخدر در تهران، درمان نگهدارنده با متادون را شروع کرده بودند ، در دو گروه آزمایش ( 56 نفر) و کنترل ( 56 نفر) بررسی شدند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان گروهیِ شناختی- رفتاری قرار گرفتند و گروه کنترل، درمان خاصی دریافت نکردند. همه شرکت کنندگان در پژوهش، در آغا ز پژوهش ، پایان دوره گروه درمانی و دو ماه پس از پایان گروه درمانی، پرسشنامه سلامت عمومی را تکمیل کردند و از نظر مورفین موجود در ادرارشان مورد سنجش قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها، رو شهای آمار توصیفی، آزمون خی دو، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی مقایسه های جفتی استفاده شد. یافته ها: داده های حاصل از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر بین دو گروه از لحاظ سلامت روانی ،تفاوت معناداری نشان داد، ( 001/0>p). همچنین نتایج آزمون خی دو، گویای معنی دار بودن تفاوت دو گروه از نظر میزان عود مصرف مواد مخدر بود ( 001/0>p). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان گروهی شناختی- رفتاری در بهبود سلامت روانی و پیشگیری از عود مصرف مواد مخدر مؤثر بود.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5909_3f956fb80fc0e6c0e839163f268694be.pdf
2012-12-21
73
91
10.22054/qccpc.2013.5909
درمان گروهی شناختی – رفتاری
سلامت روانی
پیشگیری از عود مصرف مواد مخدر
لیلا
شکوهی امیرآبادی
1
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان
AUTHOR
علیرضا
صفوی
2
پزشک بیمارستان نیروی هئایی ارتش
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه اثربخشی سه شیوه رژیم درمانی، رژیم درمانی به همراه ورزش و رژیم درمانی به همراه رفتاردرمانی شناختی بر روی کاهش وزن و بهبود رضایت از زندگی کارکنان مرد چاق و دارای اضافه وزن شرکت ملی حفاری ایران
هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی سه شیوه رژیم درمانی، رژیم درمانی به همراه ورزش و رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی بر کاهش وزن و بهبود رضایت از زندگی کارکنان مرد چاق و داری اضافه وزن شرکت ملی حفاری ایران بود. جامعه آماری شامل آن دسته از کارکنان شرکت ملی حفاری ایران بود که دارای اضافه وزن و یا مبتلا به چاقی بودند. از میان 235 فرد داوطلب برای شرکت در پژوهش حاضر 60 نفر انتخاب شد و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفره رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی، رژیم درمانی به همراه ورزش و گروه رژیم درمانی جایگزین شدند. روش تحقیق پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح مقایسه پیشآزمون و پسآزمون و آزمون پیگیری بود. برای سنجش شاخص های مربوط به وزن شرکت کنندگان از تروازوی الکترونیکی و همچنین برای ارزیابی رضایت زندگی از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر استفاده شد که سه بار بر روی شرکت کنندگان در مرحله پس آزمون، پیشآزمون و همچنین آزمون پیگیری اجرا شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس و آزمون اندازه گیری های مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-19 تحلیل شد.نتایج نشان داد که استفاده از روش رژیم درمانی به همراه ورزش و روش رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی باعث کاهش وزن شرکت کنندگان تحقیق شد، درحالیکه رژیم درمانی به تنهایی بر کاهش وزن شرکت کنندگان موثر نبود. روش رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی بیشتر از روش رژیم درمانی به همراه ورزش در تداوم کاهش وزن شرکت کنندگان موثر بود. سایر نتایج نشان داد که تنها روش رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی بر افزایش رضایت از زندگی افرادموثر بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که رژیم درمانی به همراه رفتار درمانی شناختی نه تنها مانند روش رژیم درمانی به همراه ورزش میتواند موجب کاهش وزن افراد شود، بلکه علاوه بر کاهش وزن افراد موجب بهبود رضایت از زندگی افراد نیز می شود.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5910_b7921eb078f45dc7c321412b429d2219.pdf
2012-12-21
93
123
10.22054/qccpc.2013.5910
رضایت از زندگی
وزن
رفتار درمانی شناختی
ورزش و رژیم درمانی
مهدی
زارع احمد آبادی
1
استادیار مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی (سازمان سمت)
AUTHOR
علی اکبر
پونده نژادان
2
دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
تأثیر آموزش مهار تهای مقابله با استرس و راهبردهای مقابل های بر سلامت روان دانشجویان دختر
این پژوهش با هدف مقایسۀ تأثیر برنامۀ آموزش مهار تهای مقابله با استرس و راهبردهای مقابل های بر سلامت روان دانشجویان دختر دانشگاه آزاد همدان دختر انجام شد. برای این منظور، از بین این دانشجویان 300 نفر به شیوة نمون هگیری تصادفی ساده انتخاب و پس از اجرای آزمون سلامت روان بر روی آنها، 60 نفر که دارای بالاترین نمره بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. در این پژوهش از طرح پیش آزمون – پس آزمون سه گروهی استفاده شد. ابزار سنجش پرسشنامۀ سلامت روان S.C.L(90)-R بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که، آموزش مهار تهای مقابله با استرس و راهبردهای مقابل های موجب افزایش سلامت روان و خرده مقیاس های سلامت روان دانشجویان می شود( 01/0>p). همچنین در مقایسۀ تأثیر آموزش مهار تهای مقابله با استرس با آموزش راهبردهای مقابل های مشخص شد که آموزش راهبردهای مقابل های تأثیر بیشتری نسبت به آموزش مهار تهای مقابله با استرس بر سلامت روان و خرده مقیا سهای آن دارد.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5911_54af779b927ec7b240732e37743f73cd.pdf
2012-12-21
125
143
10.22054/qccpc.2013.5911
راهبردهای مقابل های
سلامت روان
مهار تهای مقابل های با استرس
نازی
بنائی
1
کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی (نویسنده مسئول)
LEAD_AUTHOR
محمد
عسگری
drmasgari423@gmail.com
2
عضو هیأت علمی گروه روانشناسی دانشگاه ملایر
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
فراتحلیل مقایسه اثربخشی مداخلات روانشناختی و دارو درمانی بر کاهش سردردهای میگرنی و تنشی (ایران 1390-1379)
زمینه و هدف: در سال های اخیر، متخصصان در زمینه سردردهای میگرنی و تنشی به دنبال سنجش و مقایسه اعتبار و کارایی مداخلات روانشناختی و درمان دارویی بوده اند. در این خصوص فراتحلیل با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام تحقیقات مختلف، میزان اندازه اثر روش درمان را مشخص می نماید. پژوهش حاضر نیز بر آن است تا با استفاده از الگوی پژوهشی فراتحلیل، میزان اثرگذاری مداخلات روانشناختی و دارو درمانی را بر کاهش نشان ههای اختلال سردردهای میگرنی و تنشی مورد بررسی قرار دهد. روش: بدین منظور از بین 45 پژوهش، 21 پژوهش که از لحاظ روش شناسی مورد قبول بودند، انتخاب و فراتحلیل بر روی آنها انجام گرفت. ابزار پژوهش عبارت از چک لیست فراتحلیل بود. یافته های پژوهش نشان داد که: میزان اندازه اثر مداخلات روانشناختی بر کاهش نشانه های سردردهای میگرنی و تنشی 64/0بود ( 01/0>p). همچنین نتایج پژوهش نشان داد که میزان اندازه اثر مداخلات دارویی بر کاهش نشانه های سردرد های میگرنی و تنشی 33/0بود 01/0>p) نتیجه گیری پژوهش نشان داد که میزان اندازه اثر درمان های روانشناختی بود کاهش علایم اختلال میگرن مطابق جدول تفسیر اندازه کوهن در حد بالا و میزان اندازه اثر مداخلات دارو درمانی بر کاهش علایم اختلال میگرن مطابق جدول تفسیر اندازه کوهن درحد متوسط است.
https://qccpc.atu.ac.ir/article_5912_5f9951b5a80f6b5f5d261b6300d0ed8a.pdf
2012-12-21
145
179
10.22054/qccpc.2013.5912
فراتحلیل
سردردهای میگرنی و تنشی
مداخلات روانشناختی
مداخلات داروی
ایوب
کمالی
kamaly.psy90@gmail.com
1
دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه اصفهان (نویسنده مسئول)
LEAD_AUTHOR
حمیدرضا
عریضی
2
دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان
AUTHOR
احمد
عابدی
3
استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه اصفهان
AUTHOR