زهره صالح بیگی؛ ابوالفضل حاتمی ورزنه؛ کیومرث فرحبخش
چکیده
سازگاری با طلاق والدین یکی از چالش‌هایی است که فرزندان طلاق با آن مواجه هستند که عدم وجود آن می‌تواند پیامدهای نامطلوبی بر فرزندان طلاق و جامعه ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، در سال 1401 با استفاده از روش گراندد تئوری انجام‌گرفته است. مشارکت‌کنندگان پژوهش، فرزندان طلاق دختر ساکن تهران ...
بیشتر
سازگاری با طلاق والدین یکی از چالش‌هایی است که فرزندان طلاق با آن مواجه هستند که عدم وجود آن می‌تواند پیامدهای نامطلوبی بر فرزندان طلاق و جامعه ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، در سال 1401 با استفاده از روش گراندد تئوری انجام‌گرفته است. مشارکت‌کنندگان پژوهش، فرزندان طلاق دختر ساکن تهران که بین 20 تا 30 سال بودند و حداقل 5 سال از طلاق والدینشان گذشته است. یافته‌های حاصل از مصاحبة نیمه‌ساختاریافته با 12 مشارکت‌کننده بر اساس اصل اشباع نظری ادامه یافت و تجزیه‌وتحلیل یافته‌ها با استفاده از روش استراوس و کوربین صورت گرفت. تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه در زمینه مطالعه کیفی فرایند سازگاری فرزندان با طلاق والدین، منجر به شناسایی 11 کد محوری «تاب آوری»، «شبکه‌های حمایتی»، «موقعیت اقتصادی مطلوب»، «کیفیت والد‌گری»، «پذیرش طلاق توسط والدین»، «دور شدن از شرایط تنش‌زا»، «عوامل محیطی و پیرامونی»، «مقابله‌کارآمد»، «حفظ پویایی»، «چارچوب بندی مجدد شناختی»، «رشد پس از ضربه» و کد انتخابی «مراقبت فعالانه از خود» گردید. نتایج حاصل از این پژوهش ضمن افزایش بینش نسبت به فرایند سازگاری با طلاق والدین، زمینة کافی برای تدوین برنامه‌های آموزشی و کاربردی را با هدف افزایش سازگاری با طلاق والدین فراهم می‌آورد و می‌تواند آسیب‌های ناشی از طلاق والدین را تا حد زیادی کاهش دهد.
علی قره داغی؛ فریبا مبینی کشه
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودپنداره، نقش جنسیتی و بلوغ عاطفی در فرزندان با و بدون تجربه طلاق والدین انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای و از حیث زمان پس‌رویدادی بود. جامعه آماری، در دو گروه شامل کلیه فرزندان 12 تا 18 ساله با و بدون تجربه طلاق والدین در شهر تهران در سال 1398 است که با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی در دسترس ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه خودپنداره، نقش جنسیتی و بلوغ عاطفی در فرزندان با و بدون تجربه طلاق والدین انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای و از حیث زمان پس‌رویدادی بود. جامعه آماری، در دو گروه شامل کلیه فرزندان 12 تا 18 ساله با و بدون تجربه طلاق والدین در شهر تهران در سال 1398 است که با بهره‌گیری از روش نمونه‌گیری تصادفی در دسترس از هر گروه تعداد 100 فرزند بهصورت داوطلب با مراجعه به مدارس شهر تهران بهعنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها شامل 3 پرسشنامه خودپنداره بک(1990)، فرم کوتاه مقیاس تعارض نقش جنستی اونیل و همکاران(2012)، مقیاس بلوغ عاطفی سینگ و بهارگاوا(1991) بود. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل دادهها با استفاده از آزمون T مستقل و تحلیل واریانس مانوا در نرمافزار SPSS-22 نشان داد که بین فرزندان با و بدون تجربه طلاق والدین در مقیاسهای نقش جنسیتی و بلوغ عاطفی، تفاوت معناداری وجود دارد؛ لیکن در مقیاس خودپنداره تفاوت معناداری مشاهده نگردید(p<0/05). لذا نتیجه گیری می شود که طلاق گرفتن والدین بر موفقیت، رابطۀ عاطفی محدود، ثبات عاطفی، بازگشت عاطفی، فروپاشی شخصیت، ناسازگاری اجتماعی و فقدان استقلال فرزندان آنها اثر می-گذارد.
