علی فرنام؛ محمد حمیدی
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر افزایش کیفیت زندگی با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی همراه با گروه آزمایش و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر پرسشنامهی کیفیت زندگی 36-sf را تکمیل کردند و ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مثبتنگری بر افزایش کیفیت زندگی با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی در کارکنان اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان بود. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی همراه با گروه آزمایش و گواه بود. روش نمونهگیری ابتدا کل جامعه آماری به تعداد 300 نفر پرسشنامهی کیفیت زندگی 36-sf را تکمیل کردند و شرکتکنندگانی که پایینترین نمره را اخذ کردند تعداد 50 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایشی و گواه جایگزین شدند. به گروه آزمایش هشت جلسهی نود دقیقهای به صورت هفتگی، آموزش مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای دینی ارائه گردید. در پایان آموزش، از هر دو گروه خواسته شد پرسشنامه مذکور را دوباره تکمیل نمایند. در مرحلهی بعد، پس از سه ماه آزمون پیگیری برای سنجش ماندگاری آموزشهای داده شده اجرا گردید. برای تحلیل دادهها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تحلیل کوواریانس تکمتغیری (ANCOVA) استفاده شد. نتایج آزمونهای تجزیه و تحلیل کواریانس چندمتغیری و تکمتغیری نشان داد که تفاوت معنیداری بین دو گروه در افزایش کیفیت زندگی در مرحله پسآزمون وجود دارد. و در مرحلهی پیگیری نیز ثبات داشته است. نتایج نشان میدهد که آموزش گروهی مثبتنگری با تأکید بر قرآن و آموزههای اسلامی باعث افزایش تمامی زیر مقیاسهای کیفیت زندگی در گروه آزمایش شده است.