زهره رافضی؛ ریحانه صبوری
چکیده
صمیمیت زناشویی به عنوان توانایی برجسته در ایجاد روابط طولانیمدت و رضایتبخش بهشمار میرود. از جمله عوامل روانشناختی موثر بر صمیمیت زناشویی، میتوان به خودتمایزیافتگی اشاره کرد. هدف از این پژوهش بررسی نقش مولفههای خودتمایزیافتگی (واکنش پذیری عاطفی، گریز عاطفی، جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران) در پیشبینی صمیمیت زناشویی ...
بیشتر
صمیمیت زناشویی به عنوان توانایی برجسته در ایجاد روابط طولانیمدت و رضایتبخش بهشمار میرود. از جمله عوامل روانشناختی موثر بر صمیمیت زناشویی، میتوان به خودتمایزیافتگی اشاره کرد. هدف از این پژوهش بررسی نقش مولفههای خودتمایزیافتگی (واکنش پذیری عاطفی، گریز عاطفی، جایگاه من و هم آمیختگی با دیگران) در پیشبینی صمیمیت زناشویی زوجین بود. با استفاده از روش نمونهگیری در درسترس در مجموع 100 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و خودتمایزیافتگی اسکورون و اسمیت (2003)، استفاده شد. دادهها با استفاده از همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون تکمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد که از میان خردهمقیاسهای خودتمایزیافتگی، صرفا خردهمقیاس گریز عاطفی با صمیمیت زناشویی رابطه معکوس و معنادار داشته (r=-0/363 p <0/01) و قادر به تبیین 15/2 درصد از واریانس صمیمیت زناشویی است.براساس نتایج، گریز عاطفی نقش مهمی در صمیمیت زناشویی دارد.