@article { author = {Asgari, Mohammad and Matini, azam}, title = {The Effectiveness of Emotion Regulation Training Based on Gross Model in Reducing Impulsivity in smokers}, journal = {Counseling Culture and Psycotherapy}, volume = {11}, number = {42}, pages = {205-230}, year = {2020}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2345-6051}, eissn = {2476-6178}, doi = {10.22054/qccpc.2020.45707.2197}, abstract = {The aim of this study was to determine the effect of Teaching Emotion Regulation Based on Gross Model in Reducing Impulsivity in smokers. The research method was semi-experimental and was use of the unequal control group design. For this purpose, 30 smoker students of Islamic Azad University of Hamedan were selected and randomly divided into two experimental and control groups. First, Barrett's Impulsivity Scale (1997), was performed for both groups. Then, the experimental group received a teaching emotion regulation based on Gross model for 8 sessions. But the control group did not receive any training. After completing the training, Barrett's impulsivity scale was again performed for both groups. Analysis of data using multivariate analysis of covariance (MANOVA) showed that emotional regulation training based on Gross model has a positive effect on reducing the impulsivity of smokers, & on cognitive impulsivity, motor impulsivity, non-planning impulsivity. The results showed that Grass's emotion regulation training had an effect on the impulsivity of smokers and reduced impulsivity. Since smokers are exposed to negative emotions, they are likely to be unplanned and impacted; therefore, emotional regulation training based on Grass's model can be effective in reducing the impulsivity of smokers. (p <0.01)}, keywords = {Emotion Regulation Training,Emotion Regulation based on Grass model,impulsivity,smokers}, title_fa = {تاثیر آموزش تنظیم هیجان به روش گراس برتکانشگری دانشجویان سیگاری}, abstract_fa = {هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش تنظیم هیجان به روش گراس بر تکانشگری دانشجویان سیگاری بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح گروه کنترل نامعادل انجام شد. برای این منطور، از بین 100 دانشجوی سیگاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان که به روش خود اظهاری و معرفی دوستان خود شناسایی شد، 30 نفر که در دسترس و حاضر به همکاری بودند، انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش وکنترل جایگزین شد. نخست درهردوگروه، مقیاس تکانشگری بارات(1997) اجرا شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه به صورت گروهی، آموزش تنظیم هیجان به روش گراس را دریافت کرد. اما گروه کنترل، هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. پس از پایان آموزش، دوباره برای هر دو گروه مقیاس تکانشگری بارات اجرا شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از واریانس چند متغیره (MANOVA) برای نمرات افتراقی نشان داد که: آموزش تنظیم هیجانی به روش گراس تکانشگری دانشجویان را به گونه ای معنی دار کاهش داده است. بعلاوه، آموزش تنظیم هیجانی به روش گراس تکانشگری شناختی، تکانشگری بی‌برنامگی، و تکانشگری حرکتی دانشجویان سیگاری به گونه ای معنی دار کاهش داد. نتایج نشان داد آموزش تنظیم هیجان به روش گراس بر تکانشگری دانشجویان سیگاری تأثیر دارد و تکانشگری را کاهش می دهد. بنابراین، از آنجاکه افراد سیگاری وقتی در معرض هیجانات منفی قرار می‌گیرند، احتمالا" بدون برنامه ریزی و به صورت تکانشی عمل می‌کنند؛ لذا آموزش تنظیم هیجانی به روش گراس در کاهش تکانشگری افراد سیگاری موثر است.(p<0.01)}, keywords_fa = {آموزش تنظیم هیجان,تنظیم هیجان مبتنی بر مدل گراس,تکانشگری,افراد سیگاری}, url = {https://qccpc.atu.ac.ir/article_10755.html}, eprint = {https://qccpc.atu.ac.ir/article_10755_3af5d6a22e620c508dbda523400132e4.pdf} }