ایوب سقزی؛ حمیده یزدانی اسفیدواجانی؛ محسن گل محمدیان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای فراشناخت و فراهیجان مثبت در رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با اضطراب کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی (مدل معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری را کلیهی شهروندان شهر تهران در فروردین و اردیبهشت ماه 1399 تشکیل دادند که براساس فراخوان اینترنتی در شبکههای اجتماعی مجازی (واتساپ و تلگرام) ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای فراشناخت و فراهیجان مثبت در رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده با اضطراب کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی (مدل معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری را کلیهی شهروندان شهر تهران در فروردین و اردیبهشت ماه 1399 تشکیل دادند که براساس فراخوان اینترنتی در شبکههای اجتماعی مجازی (واتساپ و تلگرام) به روش نمونهگیری داوطلبانه تعداد 224 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. به‌منظور جمعآوری داده‌ها از مقیاس اضطراب کرونا ویروس (علی پور و همکاران، 1398)، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک‌شده (زمیت و همکاران،1988) و پرسشنامه فراشناخت و فراهیجان مثبت (بئر، 2011) استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل از آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و روش مدلسازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS-25 و AMO2-24 استفاده شد. یافتهها نشان داد که شاخص‌های برازش در وضعیت مطلوب قرار داشتند (04/0= REMSA، 97/0= GFI، 98/0= IFI، 94/0= RFI، 98/0= CFI، 96/0=NFI، 66/0= PCFI،56/0= PNFI). مسیرهای مستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده به فراشناخت و فراهیجان مثبت، فراشناخت و فراهیجان مثبت به اضطراب کرونا و مسیر غیرمستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده به اضطراب کرونا با میانجیگری فراشناخت و فراهیجان معنیدار بودند (01/0>P). مسیر مستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده به اضطراب کرونا معنیدار نبود (05/0<P). یافتههای پژوهش بر اهمیت نقش ارائه آموزشهای مبتنی بر حمایت اجتماعی ادراک شده و فراشناخت و فراهیجان مثبت در پیشگیری از اضطراب کرونا تأکید دارد.
