یوسف اعظمی؛ عبدالله معتمدی؛ یونس دوستیان؛ محمد جلالوند؛ محسن فرزانگان
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش تابآوری، معنویت و دینداری در پیشبینی رضایتمندی از زندگی در سالمندان شهرستان بهارستان، همچنین تعیین وزن هر یک از متغیرهای پیشبینی کننده، انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی میباشد. 280 نفر از سالمندان شهرستان بهارستان، که به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شده بودند مورد بررسی ...
بیشتر
هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش تابآوری، معنویت و دینداری در پیشبینی رضایتمندی از زندگی در سالمندان شهرستان بهارستان، همچنین تعیین وزن هر یک از متغیرهای پیشبینی کننده، انجام شد. روش: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی میباشد. 280 نفر از سالمندان شهرستان بهارستان، که به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری دادهها پرسشنامه تابآوری کونور– دیویدسون، پرسشنامه معنویت/ دینداری مؤسسه ملی سلامت ایالات متحده، مقیاس رضایتمندی از زندگی دینر، و نیز پرسشنامه ویژگیهای جمعیت شناختی به کار برده شد. برای تحلیل دادهها ازضریب همبستگی پیرسون و همچنین از روش رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین تابآوری، معنویت و دینداری با رضایتمندی از زندگی رابطه معناداری وجود داشت. همچنین ضریب رگرسیون نشان داد که متغیرهای تابآوری، معنویت و دینداری به طور معناداری قادر به پیشبینی رضایتمندی از زندگی بودند ( 001/0>p) پایین بودن عامل تورمواریانس( VIF) هم نشان دهنده میزان هم خطی پایین بین متغیرهای پیش بین بود. نتیجه گیری: تابآوری از جمله متغیرهای پیشبین رضایتمندی از زندگی است اما این عامل با کمک متغیر معنویت و دینداری می تواند پیشبینی کننده قوی برای متغیر رضایت از زندگی باشد.
رقیه موسوی؛ سعید اکبری زرد خانه
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی رابطه دینداری و سلامت روان دانشجویان دختر و پسر صورت گرفت. نمونه مورد بررسی شامل 150 نفر دانشجوی دختر و 150 نفر دانشجوی پسر بود که با روش نمونه گیری تصادفی از بین دانشجویان دانشگاه تهران انتخاب گردید. در این پژوهش از مقیاس نگرش مذهبی خدایاری فرد و همکاران و پرسشنامه سلامت عمومی برای جمع آوری اطلاعات استفاده ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی الگوی رابطه دینداری و سلامت روان دانشجویان دختر و پسر صورت گرفت. نمونه مورد بررسی شامل 150 نفر دانشجوی دختر و 150 نفر دانشجوی پسر بود که با روش نمونه گیری تصادفی از بین دانشجویان دانشگاه تهران انتخاب گردید. در این پژوهش از مقیاس نگرش مذهبی خدایاری فرد و همکاران و پرسشنامه سلامت عمومی برای جمع آوری اطلاعات استفاده گردید. برای تحلیل داده ها همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس چند متغیری به کار رفت. یافته ها نشان داد که در گروه دانشجویان دختر، کلیه مولفه های دینداری با کلیه مولفه های سلامت روان رابطه معکوس دارند ولی تنها رابطه علایق و عواطف دینی با جسمانی سازی و اضطراب معنادار شده است. در گروه پسران، اضطراب، افسردگی و سلامت روانی عمومی با کلیه زیر مقیاس های دینداری رابطه معکوس معنادار دارد. نیمرخ کلی دینداری و سلامت روان دختران و پسران دانشجوی ایرانی مشابهند.
