اصغر جعفری
چکیده
پژوهش حاضر به منظور تدوین یک برنامه روانی- آموزشی برای زوجین متعارض و اثربخشی آن در کاهش سبک مقابلهای ناکارآمد و احتمال وقوع طلاق انجام شد. بر اساس مهارتهای ارتباطی ستیر یک برنامه روانی- آموزشی تدوین شد که به روش گروه متمرکز، روایی محتوایی آن مطلوب بود. در یک طرح آزمایش پیشآزمون- پسآزمون و یک پیگیری 2 ماهه، اثربخشی آن بررسی شد. ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور تدوین یک برنامه روانی- آموزشی برای زوجین متعارض و اثربخشی آن در کاهش سبک مقابلهای ناکارآمد و احتمال وقوع طلاق انجام شد. بر اساس مهارتهای ارتباطی ستیر یک برنامه روانی- آموزشی تدوین شد که به روش گروه متمرکز، روایی محتوایی آن مطلوب بود. در یک طرح آزمایش پیشآزمون- پسآزمون و یک پیگیری 2 ماهه، اثربخشی آن بررسی شد. 32 شرکت کننده (16 زوج متعارض) در آستانه طلاق، از بین مراجعهکنندگان به شورای حل اختلاف در شهر کرج به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی و مساوی در گروههای آزمایش و کنترل جایگزین شدند. خط پایۀ همه شرکتکنندگان در شیوۀ مقابله با تعارض و احتمال وقوع طلاق اندازهگیری شد. مداخلات روانی- آموزشی در 10 جلسه زوجدرمانی برای گروه آزمایش اجرا گردید و همه شرکتکنندگان در پسآزمون و پیگیری ارزیابی شدند و دادهها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیریمکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که استفاده از سبک ناکارآمد مقابله با تعارض و احتمال طلاق در زوجین شرکتکننده در برنامۀ روانی- آموزشی به طور معناداری پایینتر از گروه کنترل بود (P< 0.01). همچنین این تغییرات در مرحلۀ پیگیری مشاهده شد.نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد میکند که برنامۀ روانی- آموزشی مبتنی بر الگوی ستیر یک روش زوج درمانی مناسب برای کاهش سبک ناکارآمد مقابله با تعارض و احتمال وقوع طلاق در متقاضی طلاق و زوجین متعارض میباشد.