عباس امان اللهی؛ افروز شادفر؛ خالد اصلانی
چکیده
پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی رابطه درمانی والد-کودک (CPRT)، بر افزایش پذیرش والدینی مادران و کاهش رفتارهای مخل دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر اهواز انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری شامل مادران دانش‌آموزان دختر 8 تا 12 ساله بودند. نمونه شامل 30 نفر بودند که صورت تصادفی انتخاب ...
بیشتر
پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی رابطه درمانی والد-کودک (CPRT)، بر افزایش پذیرش والدینی مادران و کاهش رفتارهای مخل دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهر اهواز انجام شد. طرح پژوهش آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری شامل مادران دانش‌آموزان دختر 8 تا 12 ساله بودند. نمونه شامل 30 نفر بودند که صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. مادران در 10 جلسه آموزش رابطه درمانی والد-کودک بر اساس الگوی لندرث و براتون شرکت کردند. برای جمع-آوری اطلاعات از پرسشنامهی پذیرش والدینی پروتر(PPAS)، و پرسشنامهی رفتار کودک آیبرگ (ECBI) استفاده شد. دادهها با استفاده از تحلیل کووایانس تجزیه و تحلیل شد. یافتهها نشان داد که رابطه درمانی والد-کودک منجر به افزایش پذیرش والدینی مادران و کاهش رفتارهای مخل کودکان در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه گردید. نتایج پیگیری نشان دادکه این اثرات تا یک ماه پس از اتمام جلسات رابطه درمانی والد-کودک تداوم داشت. سطح معنا داری (P<0/05) بود. بنابراین توجه به برنامهی آموزشی رابطه درمانی والد-کودک در افزایش پذیرش والدینی و کاهش رفتارهای مخل کودکان دبستانی از اهمیت ویژهای برخوردار است.
خالد اصلانی؛ مرضیه وارسته؛ عباس امان الهی
چکیده
هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش برنامه والدگری مثبت (Triple P) بر کیفیت تعامل والد-کودک مادران کودکان دبستانی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مدارس ابتدایی شهر اهواز بود که 30 نفر از آنها به روش نمونهگیری هدفمند ...
بیشتر
هدف این پژوهش تعیین تأثیر آموزش برنامه والدگری مثبت (Triple P) بر کیفیت تعامل والد-کودک مادران کودکان دبستانی شهر اهواز بود. پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مدارس ابتدایی شهر اهواز بود که 30 نفر از آنها به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. شرکتکنندگان به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایش، برنامه آموزشی والدگری مثبت را در 8 جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش، مقیاس رابطهی والد-کودک پیانتا (1994) بود. اطلاعات جمعآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، با استفاده از نسخه 21 نرمافزار آماری SPSS تحلیل شد. نتایج تحلیل کواریانس چندمتغیری نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از مولفههای تعامل والد-کودک تفاوت معناداری داشتند (001/0>P) و آموزش برنامهی والدگری مثبت بر تعارض، نزدیکی، وابستگی و رابطه مثبت کلی اثر مثبت و معناداری داشت (001/0>P). نتایج حاکی از آن بود که برنامهی آموزش والدگری مثبت سبب بهبود تعامل مادر با کودک شده است.
خالد اصلانی؛ عباس امان اللهی؛ پری ولد مومن؛ منوچهر تقی پور
دوره 5، شماره 20 ، دی 1393، ، صفحه 59-79
چکیده
مطالعهی حاضربا هدف بررسی رابطهی بین ناامیدی و افکار خودکشی‌گرابا نقش تعدیلگر عملکرد خانواده در بین دانشآموزاندختر و پسر ناحیهی یک و سه، شهر اهواز انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمامیدانش‌آموزان پایه اول دبیرستان شهر اهواز بود که از میان 181 دانشآموز دخترو 179 دانشآموز پسر با روش نمونهگیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحلهای ...
بیشتر
مطالعهی حاضربا هدف بررسی رابطهی بین ناامیدی و افکار خودکشی‌گرابا نقش تعدیلگر عملکرد خانواده در بین دانشآموزاندختر و پسر ناحیهی یک و سه، شهر اهواز انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمامیدانش‌آموزان پایه اول دبیرستان شهر اهواز بود که از میان 181 دانشآموز دخترو 179 دانشآموز پسر با روش نمونهگیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحلهای انتخابشدند و سه مقیاس ناامیدی (BHS)، عملکرد خانواده (FAD) و افکار خودکشی‌گرا (SIS) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها نشانداد که بین ناامیدی و عملکرد خانواده و عملکرد خانواده و افکار خودکشی‌گرا رابطهیمنفی و معناداری به لحاظ آماری در هر دو گروه وجود دارد، علاوه بر این بین ناامیدیو افکار خودکشی‌گرا رابطهی مثبتو معناداری در هر دو گروه دختر و پسر وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که در میاندختران عملکرد خانواده تعدیلکننده رابطهی میانناامیدی و افکار خودکشی‌گرا نمیباشد، ولیدر میان پسران عملکرد خانواده تعدیل کننده رابطهی ناامیدیوافکار خودکشی‌گرا میباشد؛ بنابراین میتوان گفتکه میان ناامیدی به عنوان یکی از نشانههای اصلی افسردگی و افکار خودکشی‌گرا که بهدنبال آن میآید رابطهی بسیار قوی وجود دارد.
