فرامرز سهرابی؛ افسانه دارابی؛ ناهید راستگو؛ محمد جلالوند؛ یوسف اعظمی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه‌گرى طرحواره‌های ناسازگار اولیه در رابطه‌ی سبک‌های دلبستگی و افسردگی می‌باشد. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و علامه طباطبایی در سال 91-92 بود. این گروه نمونه به شیوه‌ى خوشه‌اى چندمرحله‌اى برگزیده شدند. به منظور گردآورى اطلاعات از سه مقیاس افسردگى بک ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش واسطه‌گرى طرحواره‌های ناسازگار اولیه در رابطه‌ی سبک‌های دلبستگی و افسردگی می‌باشد. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 300 نفر از دانشجویان دانشگاه امیرکبیر و علامه طباطبایی در سال 91-92 بود. این گروه نمونه به شیوه‌ى خوشه‌اى چندمرحله‌اى برگزیده شدند. به منظور گردآورى اطلاعات از سه مقیاس افسردگى بک (2)، فرم کوتاه طرحوارهی یانگ، سبک دلبستگی بزرگسالان (AAI) استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد که سبک‌های دلبستگی ایمن و ناایمن به دو شکل مستقیم و غیرمستقیم داراى تأثیر معنىدار بر افسردگی میباشند. مقدار اثر مستقیم دلبستگی ایمن بر افسردگی برابر است با (17/0-) و اثر غیر مستقیم آن از طریق طرحواره‌های ناسازگار اولیه برابر با (46/0-) می‌باشد. همچنین مقدار اثر مستقیم دلبستگی ناایمن دوسوگرا و اجتنابی بر افسردگی به ترتیب برابر است با (14/0 و 06/0) و اثر غیرمستقیم این دو متغیر از طریق طرحواره‌های ناسازگار اولیه برابر با (104/0 و 14/0) می‌باشد. بنابراین نتایج به دست آمده نشان داد که سبک‌های دلبستگی از طریق طرحواره‌های ناسازگار اولیه، افسردگی را در فرد موجب میشوند.
